Αποστολικός απολογισμός
Λίγες ημέρες μετά την αλλαγή του χρόνου και το αποστολικό ανάγνωσμα που θ’ ακούσουμε αύριο, παραπέμπει την σκέψη μας πώς αυτός περνά από δίπλα μας. Θέλουμε δεν θέλουμε οφείλουμε να συνεργαζόμαστε μαζί του για το δικό μας καλό, αφού εκείνος θα υπάρχει και μετά από εμάς και χωρίς εμάς.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου
Την αφορμή για καλή τροφοδοσία του χρόνου μάς την παρέχει ο Απόστολος Παύλος. Δηλώνει με σαφήνεια στον μαθητή του Τιμόθεο ότι κλείνει ο επίγειος χρόνος του. Έχει επίγνωση ότι έρχεται το επίγειο τέλος του. Ταυτόχρονα κάνει τον απολογισμό του έργου του. Επισημαίνει μάλιστα ότι έχει σαν μαθητής του την ιερή υποχρέωση να τον μιμηθεί στα εξής: να εργασθεί ως ευαγγελιστής, να διακονήσει τον λαό του Θεού, αλλά και να κακοπαθήσει για την δράση του αυτή. Δεν μιλά δηλαδή για δόξα αλλά για στέφανο, για απόλαυση αλλά για προσφορά, για έπαινο αλλά για απόρριψη.
Οι μεταγενέστεροί του αγνοούμε τόσο την παραπάνω αποστολική προτροπή, όσο και κυριότερο ότι θα φύγουμε από τον κόσμο αυτό αργά ή γρήγορα. Οι πράξεις μας, τα λόγια μας, οι επιλογές μας δεν θυμίζουν άτομα που ξέρουν ότι έχουν ημέρα λήξης και παύσης. Χωρίς σύνεση και συστολή διάγουμε την ζωή μας σαν να έχουμε μαζί της συμφωνήσει και την διάρκειά της. Μάς ενδιαφέρει πάντα και μόνο το τώρα και καθόλου το μετά, φροντίζουμε τον εαυτό μας και ποτέ τον άλλο, διεκδικούμε το συμφέρον μας και δεν μεριμνάμε για τον διπλανό μας. Έχουμε δικαιώματα και ποτέ υποχρεώσεις. Κατά την εγωπάθειά μας το χάος είναι η μόνη λύση μετά από εμάς. Όλα τα μεταθέτουμε στο μέλλον σαν να το γνωρίζουμε πόσο θα είναι αυτό.
Στην θέση του Απόστολου Τιμόθεου ας δούμε τον εαυτό μας, τ΄ αυτιά του να γίνουν και δικά μας, η προθυμία του χαρακτηριστικό μας, και η υπακοή του γνώρισμά μας. Έτσι τα παύλεια λόγια δεν θα είναι μόνο αιτία καταγραφής έργου, αλλά αφορμή επανεκτίμησης της προσωπικής μας στάσης ζωής.
Ο Απόστολος Παύλος προαναγγέλλει αύριο ότι έρχεται η ώρα του μαρτυρίου και η τελευτή του, γι’ αυτό και αφήνει τις ύστατες συμβουλές του. Εμείς δεν γνωρίζουμε σίγουρα την ώρα που θα φύγουμε από τον κόσμο αυτό. Παρά ταύτα δεν εργαζόμαστε ως έτοιμοι ταξιδιώτες. Ξεχνάμε ότι δεν είμαστε αναντικατάστατοι, ούτε και αθάνατοι. Για τον λόγο αυτό ας ακούσουμε τον αποστολικό απολογισμό, ας συγκρίνουμε τα πεπραγμένα μας, ας προβληματισθούμε για τις ελλείψεις μας και ας αποφασίσουμε να τον ακολουθήσουμε σ’ ότι, όποτε και όπου χρειαστεί.
