«Άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει»
Αποκαλύπτεται, αδελφοί μου, δια του Ευαγγελίου, η ευσπλαχνία και η αγαθότης του Θεού εις το πρόσωπον του δυστυχούς παραλύτου και κατ’ επέκτασιν, προς πάντας ημάς.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Το Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει στο Δόγμα,
ο Αρχιμανδρίτης
Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού
Αποκαλύπτεται, αδελφοί μου, δια του Ευαγγελίου, η ευσπλαχνία και η αγαθότης του Θεού εις το πρόσωπον του δυστυχούς παραλύτου και κατ’ επέκτασιν, προς πάντας ημάς.
Η άστατος ζωή του, του παρέλυσεν το σώμα και την ψυχήν. Ηγάπησεν την αμαρτίαν, αλλά τώρα μανιωδώς θέλει να την αποκηρύξη. Δια τούτο και ερωτά τον αμαρτωλόν παράλυτον ο Κύριος· «θέλεις υγιής γενέσθαι»; Την καταφατικήν του απάντησιν, την νοιώθει ο Κύριος εις το βλέμμα του.
Ο λόγος του Θεού προς αυτόν «άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει», αυτός ο λόγος του παντοδυνάμου Θεού, πραγματοποιεί το θαύμα, την θεραπείαν, την σωτήριον ανόρθωσιν. Δεν σταματά όμως εδώ ο Χριστός. Θεωρεί χρέος του να τον νουθετήση, να τον συμβουλεύση.
Διότι εξ αιτίας των αμαρτιών του, έπαθεν όσα έπαθεν ο δυστυχής παράλυτος. Πρέπει λοιπόν, να μην επανέλθη επ’ ούδενί τρόπον εις τον πρότερον άσχημον βίον του. «Ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε».
Μην ξανακυλήσης εις την αμαρτίαν. διότι θα πάθης χειρότερα, φύλαξε τον εαυτόν σου από την αμαρτίαν. Αυτό το θαύμα της ιάσεως το οποίον διηγείται ο ευαγγελιστής Ιωάννης, είναι ενδεικτικόν δια την μετέπειτα πορείαν του χριστιανού, ο όποιος ανανίπτει από την πτώσιν και πρέπει δια συνεχούς αγώνος μετέπειτα, να σταθή εις το ύψος της ανορθώσεως.
Η αμαρτία, ελωχεύει συνεχώς εντός της υπάρξεώς μας. Χρειάζεται πάλη, συνεχής αγών δια την εξάλειψίν της. Ο χριστιανός, παλεύει ανά μέσον πτώσεως και ανορθώσεως. Κάμνει τον αγώνα του. Εάν υποδουλώνεται συνεχώς υπό της αμαρτίας, η ψυχή του καταδικάζεται εις ισόβιον τυραννίαν.
Εδώ θέσιν πρωταρχικήν κατέχει η μετάνοια. Όταν ο άνθρωπος δια συντριβής οδηγηθεί μετά την πτώσιν εις την μετάνοιαν, τότε η αμαρτία δυσκόλως κρούει την θύραν της ζωής του.
Δια τούτο προσευχή και μετάνοια. Αυτά τα δύο πρωταρχικά σε συνδυασμόν με την συνεχή εγρήγορσιν και την καλήν ομολογίαν της πίστεως, θα κρατήσουν τον χριστιανόν επίγειον πολίτην της χριστοζωής και θα του ανοίξουν μετά θάνατον την θύραν της ουρανίου πολιτείας.
Το ελπίζομεν, αδελφοί μου, και το ευχόμεθα. διακαώς.
