Η ομολογία της πίστεως στη σωτηρία της ψυχής

  • Dogma

Η επίμονος παράκλησις των δύο τυφλών, είναι δι’ ημάς μία ώθησις θάρρους όταν τα εκζητούμενα παρ’ ημίν δια της προ-σευχής, δεν πραγματοποιούνται αμέσως. Τότε πρέπει να εξετάσωμεν την πίστιν μας. Να ακούσωμεν νοερώς την φωνήν του Κυρίου «πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» και να απαντήσωμε «Ναι, Κύριε».
 

Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος

Το Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει στο Δόγμα,
ο Αρχιμανδρίτης

Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού

Η επίμονος ικεσία των δύο τυφλών οι οποίοι εθεραπεύθησαν υπό του Κυρίου, είναι εν διδακτικόν σημείον δι’ ημάς τους χριστιανούς, όταν ζητούμεν δια της προσευχής την πραγματοποίησιν των αιτημάτων μας.

Προσευχόμενοι, οφείλομεν μετά παρρησίας να εμμένωμεν εις τας ικετηρίους δεήσεις και να αφήνωμεν την πρόνοιαν του Θεού να επενεργή και να προσφέρη εις ημάς, τας θείας δωρεάς. «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσετε υμίν» (Ματθ. 7, 7).

Η επίμονος παράκλησις των δύο τυφλών, είναι δι’ ημάς μία ώθησις θάρρους όταν τα εκζητούμενα παρ’ ημίν δια της προ-σευχής, δεν πραγματοποιούνται αμέσως. Τότε πρέπει να εξετάσωμεν την πίστιν μας.

Να ακούσωμεν νοερώς την φωνήν του Κυρίου «πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» και να απαντήσωμε «Ναι, Κύριε».

Να ομολογήσωμεν μετά σθένους την πίστιν μας. Να την διακηρύξωμεν.

Αυτή η ομολογία, θα μας στερεώση το φρόνημα, θα μας αναζωογόνηση, θα μας βγάλει από την απιστίαν και την πλάνην των λοιπών συνανθρώπων μας, ούτως ώστε δια της προσπαθείας της ομολογίας ενός εξ ημών, θα εμφανισθή πελώρια και ξεκάθαρη η ακατάβλητος δύναμις της Εκκλησίας «Καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολο¬γείται εις σωτηρίαν» (Ρωμ. 10, 10).

Ο Χριστός, είναι το φως του κόσμου και ημείς δεν έχωμεν το δικαίωμα μετά την ευεργεσίαν που μας προσέφερεν δια της σταυρικής θυσίας του, να παραμένωμεν πνευματικώς τυφλοί. Διότι, αδελφοί μου, η πνευματική τύφλωσις είναι χειροτέρα της σωματικής.

Ας γυρίσωμεν το βλέμμα πέριξ και θα ίδωμεν την πνευματικήν τύφλωσιν, των συνανθρώπων μας. Υπεύθυνοι είμεθα και ημείς, οι ποιμένες. Ίσως το φως μας δεν εφώτισεν επαρκώς και η αρετή μας, δεν εδίδαξεν και το παράδειγμα μας δεν συνέβαλεν αρκετά, εις την ολοκλήρωσιν και αναγέννησιν του έσω ανθρώπου.

Έχομεν χρέος να αναγγέλωμεν και να διακηρύττομεν την αλήθειαν του ευαγγελίου, η οποία είναι το φως της Αποκαλύψεως. Η πίστις, είναι και αποτελεί εμβάθυνσιν εις την μόρφωσιν, που αντλείται εκ της γλυκείας θρησκείας του Ναζωραίου.

Ανάγκη λοιπόν επιτακτική, αδελφοί μου, είναι η διακήρυξις του πνευματικού ανθρώπου προς πάντας τους πνευματικώς τυφλούς των αιωνίων αληθειών και αξιών, του νόμου του ευαγγελίου. «Έλεγεν ουν ο Ιησούς προς τους πεπιστευκότας αυτώ Ιουδαίους· εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου εστε και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. 8, 31 – 33).

TOP NEWS