Νέα εκκλησιαστική χρονιά με το βλέμμα στραμμένο στο περιβάλλον
Η εκκλησιαστική χρονιά έχει καθιερωθεί να είναι η 1η Σεπτεμβρίου, έχει το ιστορικό της πλαίσιο και τις εκδοχές της. Εκείνη την ημέρα η Εκκλησία εύχεται να έχουμε ευφορία γης, έγκαιρα βροχές, καλούς αέρηδες.
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος
Καλή χρονιά ! όσο και αν φαίνεται σχήμα οξύμωρο η ευχή αυτή για τον πολύ κόσμο, για την Εκκλησία είναι πράξη και λόγια ουσίας.
Η εκκλησιαστική χρονιά έχει καθιερωθεί να είναι η 1η Σεπτεμβρίου, έχει το ιστορικό της πλαίσιο και τις εκδοχές της. Εκείνη την ημέρα η Εκκλησία εύχεται να έχουμε ευφορία γης, έγκαιρα βροχές, καλούς αέρηδες.
Τα έχει όλα ανάγκη ο άνθρωπος, ιδίως ο γεωργός αφού από τώρα αρχίζει η εποχή της σποράς. Είναι μια μέρα τιμής στο περιβάλλον ως δώρο Θεού και έκφραση ευχαριστιών σ’ Εκείνον για το δώρο Του δ’ εμἀς. Μέσα στην πλάση του κόσμου, ιδιαίτερες ημέρες είχε η δημιουργία των νερών, των φυτών, των ζώων, των βουνών. Όλα τα έδωσε ο Θεός για χρήση, για εξυπηρέτηση, για απόλαυση από τον άνθρωπο.
Το πέρασμα των αιώνων και η βιομηχανοποίηση της κοινωνίας έφεραν δυσάρεστα νέα για το περιβάλλον. Αλλού καταστράφηκε, αλλού ταλαιπωρείται, αλλού απαξιώνεται. Στους καιρούς μας όλοι έχουν την ευθύνη για την μόλυνση του περιβάλλοντος, για την κλιματική αλλαγή, για την κάθε λογής ρύπανση που δημιουργούμε. Ας ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στις βιομηχανίες.
Η ευθύνη είναι συλλογική και η διόρθωση θα έρθει πρώτα ως ατομική απόφαση και θα εκφρασθεί στον ευρύτερο περίγυρό μας. Κινήσεις μπορεί να δημιουργούνται οικολογικού ενδιαφέροντος με ποικίλες δράσεις.
Και στην περίπτωση ακόμα που τις δούμε αποδεσμευμένες από κόμματα και ιδεολογίες πολιτικές, ακόμα και τότε στέκονται ανήμπορες να φέρουν την ποθητή ανάκαμψη των οικολογικών συστημάτων, την χλωρίδα και την πανίδα. Δάση αφανίζονται, είδη ζώων απειλούνται, το μέλλον οι επιστήμονες το βλέπουν ζοφερό.
Χιλιοειπω-μένες διαπιστώσεις που πρέπει να μας προβληματίζουν περισσότερο, παρά να μας απογοητεύουν.
Λατρέψαμε την κτίση παραπάνω από τον Κτίστη, την θεωρούμε δικό μας, προσωπικό, κτήμα και την μεταχειριζόμαστε όπως λέει το συμφέρον μας. Είναι βλασφημία κατά του Θεού η καταστροφή της και μάλιστα η εκούσια. Ακόμη και ένα μικρό αποτσίγαρο στον δρόμο ζημιά θα κάνει, αναμμένο θα βάλει φωτιά, σβηστό θα μολύνει.
Το προσωπικό μας σπίτι θα το παραμελούσαμε ή θα το καταστρέφαμε; Γιατί άραγε συμπεριφερόμαστε έτσι στην φύση που είναι για εξυπηρέτηση κοινωνική και όχι εκμετάλλευση προσωπική.
Ο ποικιλόμορφος και ποικιλότροπος βιασμός του περιβάλλοντος είναι ενάντια στον θείο και ανθρώπινο νόμο, ιδίως όταν γίνεται εκ προμελέτης, με ιδιοτελή κριτήρια. Ταυτόχρονα όσο και αν το προσωπικό συμφέρον πάει ενάντια στην φυσική ισορροπία, τόσο του εναντιώνεται η ίδια η ζωή, δικαιώματα στην οποία έχουμε όλοι.
Άρα η παρανομία έναντι της φύσης είναι έγκλημα κατά της ζωής, άρα καταδικαστέα πράξη.
Είμαστε λοιπόν στην αρχή της νέας χρονιάς. Η Εκκλησία, διά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την έχει αφιερώσει στο περιβάλλον. Έρχεται να μας θυμίσει ότι πρέπει να το σεβόμαστε, όχι να το καταστρέφουμε. Θα τα καταφέρουμε όταν το δούμε όντως ως δώρο Θεού.
Στα συντρίμμια όποιας μορφής καταστροφής του δεν μπορούμε να οικοδομούμε την ζωή μας σαν άτομα ή σαν σύνολα. Τα κέρδη τα οικονομικά είναι των λίγων, η ζωή ανήκει σ’ όλους και αυτή περνά από την πλάση ολόκληρη. Ο σεβασμός της θα φέρει την περιφρούρηση και αυτή τη σωτηρία.
