Σύννεφο Μαρτύρων και Οσίων
Μια Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, αύριο, και η Εκκλησία μας θυμάται όλους του Αγίους∙ όσους γνωρίζουμε και εκείνους που δεν μάθαμε, επώνυμους και ανώνυμους. Είναι η Κυριακή των Αγίων Πάντων, των ανθρώπων δηλαδή που δεν έμειναν μόνο στο άκουσμα του κηρύγματος του Κυρίου και των Αποστολών Του, αλλά προχώρησαν έμπρακτα σε αγώνες πολυποίκιλους.
Μιλά για νέφος μαρτύρων ο Απόστολος Παύλος στο αντίστοιχο αυριανό ανάγνωσμα. Τα σύννεφα δεν μπορούν να μετρηθούν σε βάρος, όγκο, επιφάνεια. Έτσι είναι και οι Άγιοι. Η ζωή τους και η προσφορά στο οικοδόμημα της Εκκλησίας δεν μετριέται. Το μόνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι, έκαναν τα συναξάρια πιο πλούσια, τροφοδοτώντας τα καθημερινά, ακόμα και στις ημέρες μας. Οι Άγιοι δεν προβάλλονται, απλά αγωνίζονται και κάποια στιγμή μιλά η εκκλησιαστική συνείδηση η οποία αναγνωρίζει, τιμά, χαίρεται. Πρώτιστο ενδιαφέρον των Αγίων ήταν τι θα δείξουν στα μάτια του Θεού, εκεί υπάρχει ειλικρίνεια πράξεων και αλήθεια λογίων.
Όταν εμφανίζονται στον ορίζονταν σύννεφα σε περίοδο ανομβρίας, αυτά προξενούν ελπίδα σ’ όλους, γιατί κάποια στιγμή θα εκτονωθούν στέλνοντας ευεργετικά τη βροχή η οποία μας είναι χρήσιμη στη γεωργία και στο να έχουμε νερό πόσιμο, τα πάντα για να επιβιώσουμε.
Βροχή είναι τα θαύματα των Αγίων, η αγάπη τους, η ευλογία τους, η πρόνοιά τους για όλους μας ανεξαιρέτως μας. Είναι πανθομολογούμενο ότι, η εποχή μας και η ζωή μας μαστίζονται από πνευματική ξηρασία. Πέτρωσαν οι καρδιές των ανθρώπων από τα συμφέροντα, τις μέριμνες, τις ανησυχίες τους. Αυτό οδήγησαν στην απογοήτευση, στην απελπισία, στην απομόνωση. Απότοκα όλα της απομάκρυνσης από τον Θεό και το θέλημά Του.
Να διευκρινίσουμε το εξής : Άγιοι δεν είναι μόνο οι μάρτυρες, ούτε μόνο οι ασκητές. Δεν τους βρίσκουμε μόνο στην πρώτη περίοδο του χριστιανισμού αλλά και στους καιρούς μας. Κανένας τόπος δεν έχει ιδιαίτερο προνόμιο να έθρεψε Αγίους και κάποιος άλλος όχι. Όπου κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο του Χριστού, υπήρξαν μαθητές Του μετέπειτα Άγιοι κάθε ηλικίας και καταγωγής, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Κάθε ημέρα η Εκκλησία τιμά πάρα πολλούς γνωστούς ή αγνώστους Αγίους. Όλοι είναι το ίδιο, αφού με τον τρόπο τους πότισαν το δένδρο της πίστεως με ομολογία ή δάκρυα, με διδαχή ή αγώνα, με μαρτύριο ή αφιέρωση, ακόμα και με συνδυασμό πολλών παραγόντων.
Η υπερβολική τιμή ορισμένων Αγίων με Ναούς, εικόνες, γιορτές, αρτοκλασίες -ιδίως νεοφανών Αγίων- όσο ευχάριστη και παρηγορητική και αν φαίνεται∙ κρύβει όμως στοιχεία αδικίας, υπερβολής, άγνοιας. Οφείλουμε να μη τα καλλιεργούμε κληρικοί και λαϊκοί, αλλά να γνωρίζουμε τη διάκριση και στο σημείο αυτό.
Η πίστη στον Χριστό σώζει και η τιμή στους Αγίους είναι άλλη μια απόδειξη ότι υπάρχει. Οφείλουμε να γνωρίζουμε πρώτα τον βίο του Αγίου που φέρουμε το όνομά του (να το διατηρούμε σωστό και όχι παραφθείροντάς το ή με άσχετα υποκοριστικά), να έχουμε την εικόνα του και να τα διδάσκουμε στους νεώτερους, όχι μόνο ως εθιμικό δίκαιο, αλλά ως ολοφάνερη και ολοζώντανη πρόκληση να τους ομοιάσουμε, όταν και όπως μπορούμε. Να πλησιάζουμε τους Αγίους όχι μόνο στις γιορτές και σε πανηγύρια, ή όταν κάτι δεν έρχεται σωστό στη ζωή μας, αλλά συχνά∙ πάντα με διάθεση μίμησης και με τιμή καρδιάς.
Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου.
Θεολόγου, Διδάσκοντος Παν/μιου Πειραιώς
για το ΔΟΓΜΑ.gr
