Μητρόπολη Βεροίας: Ύστατο χαίρε στον π. Αμβρόσιο Κυρατζή

  • Dogma
βεροίας

Την Τετάρτη 22 Μαρτίου στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος της Αδελφότητος «Πέλεκαν» τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού π. Αμβροσίου Κυρατζή ο οποίος διακόνησε στην Μητρόπολη της Βέροιας επί σειρά ετών και ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και τα τελευταία έτη πριν από την συνταξιοδότησή του ως Πρωτοσύγκελος. Ο π. Αμβρόσιος διακρίθηκε για το κηρυκτικό του έργο, την διακονία του στο μυστήριο της εξομολογήσεως αλλά και την οργάνωση χορωδιών. Στήριξε ορφανά και πτωχά παιδιά, κατήχησε και οδήγησε πολλούς νέους και νέες κοντά στον Χριστό.

Στην εξόδιο ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.Θεόκλητος και τον πλαισίωσαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και Νέας Κρίνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος. Τον επικήδειο λόγο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας (ο οποίος απουσίαζε εκτός Ημαθίας) ανέγνωσε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής. Ακολούθησαν ομιλίες του Σεβ. Μητρ. Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου και Σεβ. Μητρ. Λαγκαδά κ. Ιωάννου. Στην συνέχεια έγινε λιτανεία με την σορό του κοιμηθέντος, η οποία τοποθετήθηκε πλησίον του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος.

3 2 6

Επικήδειος Λόγος:

«Μακαρία ἡ ὁδός ἥν πορεύῃ σή­με­ρον

ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀνα­παύσεως».

Δύο ἡμέρες μετά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί ἀφοῦ σήκωσε μέ καρτερία καί ὑπομονή τόν τελευταῖο σταυρό του, τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας, ἀνε­χώρησε ἀπό τόν φθαρτό τοῦτο ὁ μακαριστός π. Ἀμβρόσιος γιά τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Μέ τήν κατ᾽ ἄνθρωπο ὀδύνη ἀλ­λά καί μέ τή βεβαιότητα τήν ὁποία μᾶς δίδει ἡ πίστη στόν νικητή τοῦ θανάτου Κύριο προπέμπουμε σή­με­­ρα ἀπό τήν ἐπί γῆς στρα­τευ­ο­μέ­νη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρός τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα ἕναν ἀκαταπόνητο ἐργάτη τοῦ γε­ωρ­­γίου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σί­ας, ἕνα πιστό οἰκονόμο τῶν μυ­στη­­ρίων τοῦ Χριστοῦ, ἕναν ἀδελ­φό καί συλλειτουργό στό ἱερό θυ­σι­α­στήριο καί συναντιλήπτορα τῶν ποιμαντικῶν κόπων καί τῶν διοι­κητικῶν εὐθυνῶν τῆς δια­ποι­μάν­σεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἵλκυσε ἀπό νεότητος τήν ψυχή του καί ἐκεῖ­νος τήν ἀφιέρωσε μέ χαρά στή διακονία του. ὉΧριστός τοῦ ἐμπι­στεύθηκε τά πρόβατά του καί τά ἀρνία του, καί ὁ μακαριστός π. Ἀμ­βρόσιος δέν ἐφείσθη κόπων καί πό­νων, ἐργάσθηκε μέ συνέπεια καί πιστότητα, μέ συναίσθηση τῆς εὐθύνης καί τοῦ χρέους, μέ ἀγάπη καί αὐταπάρνηση, καί ἀναδεί­χθη­κε ποιμήν στορ­γικός, ἀπλανής ὁδη­­γός ψυχῶν, ἐπιδέξιος πλοη­γός, γλυκύφθογγος κήρυκας τῶν μεγα­λείων τοῦ Θεοῦ, πατέρας πνευμα­τι­κός πού ἀνέπαυε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού τόν πλησίαζαν καί μετάγγιζε σ᾽αὐτές τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου πού ἔφλεγε καί τή δική του ψυχή.

Τήν παρακαταθήκη πού ἔλαβε κα­τά τήν ἡμέρα τῆς εἰς πρεσβύ­τε­ρον χειροτονίας του τήν διατή­ρη­σε ἀμώμητη μέχρι τῆς τελευταίας του ἀνα­πνοῆς, ἀντλώντας δύναμη ἀπό αὐτήν καί ἀνανεούμενος δι᾽ αὐτῆς γιά νά συνεχίζει τόν ἀγώνα πού εἶχε ἀναλάβει, ὅταν ὑπο­σχέ­θηκε ὁλο­κλη­­ρω­­τική ἀφιέρωση στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, ὅταν ὑπο­σχέ­θηκε ὅτι θά γίνει λύ­χνος γιά νά φωτίζει τούς ἀνθρώ­πους, ὅταν ὑποσχέθηκε ὅτι θά γί­νει σκεῦος εὔ­χρηστο στή διακονία τοῦΚυρίου, ὅταν ὑποσχέθηκε ὅτι θά γίνεται «τοῖς πᾶσι τά πάντα» γιά τή σω­τη­ρία τῶν ἀνθρώπων πού τοῦ ἐμπι­στεύθηκε ἡἘκκλησία.

Καί πράγ­ματι ἡ ζωή του καί τά ἔρ­γα του ἔγιναν φῶς καί ἔκαναν τούς ἀν­θρώπους πού τά ἔβλεπαν καί τά ζοῦσαν νά δοξάζουν τόν Θεό.

Ἀνάμεσά τους οἱ νέοι τούς ὁ­ποί­ους φιλοξένησε στά οἰκοτρο­φεῖα πού ἵδρυσε στήν Ἠμαθία γιά νά διευκολύνει τίς σπουδές τους καί νά τούς βοηθήσει νά βροῦν τόν δρό­μο τῆς ζωῆς τους. Ὅλοι ἐκεῖ­νοι πού δέχθηκαν τήν ἀγάπη του, πού στηρίχθηκαν ὑλικά καί πνευ­μα­τικά κοντά του, πού συνδέθη­καν χάρη σ᾽ αὐτόν μέ τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Κληρικός ἀφιλοχρήματος, μέ βα­θειά ἐκκλησιαστική συνείδηση, ἀφοσιωμένος στήν ἀποστολή του, ἔτρεξε τόν δρόμο τῆς ζωῆς «ἀφο­ρῶν» πάντοτε «εἰς τόν τῆς πίστε­ως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰη­σοῦν». Ἔζησε, ἐργάσθηκε καί δια­κό­­νησε ἔχοντας τόν Χριστό στόν νοῦ καί τήν ψυχή του καί θέλο­ντας σέ Ἐκεῖνον πάντοτε νά εὐ­α­ρε­στεῖ ὁτιδήποτε καί ἐάν ἔκανε, πρός Ἐκεῖνον νά ὁδηγεῖ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

Τό ἔργο καί ἡ προσφορά τῆς πο­λύ­­χρονης διακονίας του στήν Ἱε­ρά Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης καί Καμπανίας ἔχουν ἀφήσει ἀνε­ξίτηλη τή σφραγίδα τῆς πα­ρου­σίας του στήν Ἐκκλησία, στόν κλῆρο καί τόν λαό της, τή σφραγίδα μιᾶς ζωῆς ἀφοσιωμένης στή διακονία καί πιστῆς στήν κλήση τοῦ Θεοῦ μέχρι τήν τελευταία στιγμή, μέχρι τήν τελευταία κλήση.

Καί τώρα πού ὁ μακαριστός ἀδελ­φός μας π. Ἀμβρόσιος «τόν δρόμο τε­τέλεκε», ἔχοντας τηρήσει τήν πί­­στη, ἔχοντας φυλάξει τήν παρα­κα­ταθήκη, βαδίζει πρός τήν αἰ­ω­νι­ό­τητα, βαδίζει πρός τή συνάντη­ση τοῦ Κυρίου τοῦ ἀμπελῶνος καί Νυμφίου τῆς ψυχῆς του, βα­δί­ζει ἀκολουθώντας τήν τελική κλή­ση γιά νά λάβει αὐτό πού ἐπόθησε στή ζωή του, αὐτό γιά τό ὁποῖο ἐρ­γάσθηκε καί ἀγωνίσθηκε, «τόν στέ­φανον τῆς δικαιοσύνης», «τόν μισθό τῶν φρονίμων καί πι­στῶν οἰκονόμων». Βαδίζει περιμέ­νο­ντας νά ἀκούσει τήν εὐκταία φω­νή τοῦ Κυρίου «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω· εἴσελθε χαί­ρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».

Τόν συνοδεύουν οἱ ἀγαθές ἀνα­μνήσεις τῆς ἀγαστῆς συνεργασίας μας στό γεώργιο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Τόν συνο­δεύει ἡ ἀγά­πη μας καί ἡ εὐ­γνω­μοσύνη μας γιά τή διακονία του, γιά τό παρά­δειγμά του, γιά τήν προσφορά του. Τόν συνοδεύουν οἱ εὐχές καί οἱ προ­­σευχές μας πρός τόν Θεό νά ἀναπαύσει τήν ἀγαθή ψυχή του μετά τῶν δικαίων καί τῶν ἁγίων, «εἰς τόπον φωτεινόν», ἐκεῖ πού τό φῶς τῆς Παναγίας Τριάδος καταυ­γάζει τίς ψυχές τῶν ἐκλεκτῶν δού­­λων τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ «ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων», ἐκεῖ ὅπου ἡ θέα τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου προσ­φέ­ρει τήν ἀνέκφραστη ἡδονή καί μακαριότητα σέ ὅσους τόν ἀγά­πησαν καί τήρησαν τόν λόγο του στή ζωή τους, ὅπως ὁ μακα­ριστός π. Ἀμβρόσιος.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Ο Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

TOP NEWS