To Ιερό Λείψανο του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω στο Φυτόκο
Τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω θα υποδεχθεί ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Φυτόκου, την Παρασκευή 8/4, προς πνευματική ενίσχυση και ευλογία του λαού μας, διαρκούσης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Το Ιερό Λείψανο του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω θα παραμείνει στον Ναό έως την Κυριακή 10 Απριλίου 2016.
Κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του, θα εξελιχθεί πλούσιο λατρευτικό πρόγραμμα, ως εξής:
Παρασκευή 8/4
6.30 μ.μ. Υποδοχή Ιερού Λειψάνου
7.00 μ.μ. Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου
9.00 μ.μ. Ιερά Αγρυπνία
Σάββατο 9/4
7.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Ιερό Ευχέλαιο
Κυριακή 10/4
7.30 π.μ. Όρθρος και Θέα Λειτουργία
6.30 μ.μ. Κατανυκτικός Εσπερινός και Ιερά Παράκληση Οσίου Διονυσίου
Βίος Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω
Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε λίγο πριν το 1500 μ.Χ. στο ορεινό χωριό Σκλάταινα της Καρδίτσας, την σημερινή Δρακότρυπα. Το όνομά του ήταν Δημήτριος και από παιδί επέδειξε ζήλο για την αγάπη του Χριστού και την ασκητική ζωή.
Σε ηλικία 18 ετών μόνασε στα Μετέωρα λαμβάνοντας το όνομα Δανιήλ.
Τρία χρόνια αργότερα, αναζητώντας πιο απομονωμένο τόπο και επειδή δεν του έδιναν την ευκαιρία ν’ αναχωρήσει, πήδηξε ως δια θαύματος κάτω από το βράχο των Μετεώρων και μετέβη στις Καρυές του Αγίου Όρους. Εκεί γίνεται ιερεύς και μεγαλόσχημος μοναχός, μετονομασθείς σε Διονύσιο.
Αργότερα εγκαθίσταται στην σκήτη Καρακάλου όπου έζησε ερημικά για δέκα έτη με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία, βιώνοντας πολλές θαυματουργικές ενέργειες του Θεού. Η ισάγγελη ζωή του στάθηκε αιτία της εκλογής του ως ηγουμένου της βουλγαρικής, τότε, μονής Φιλοθέου. Συναντώντας μεγάλες αντιδράσεις για τον τρόπο ζωής που θέλησε να εφαρμόσει στην μονή εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε γύρω στο 1524 μ.Χ. στην μονή Τιμίου Προδρόμου στη Βέροια.
Θέλοντας ν’ αποφύγει την εκλογή του σε επίσκοπο που επεδίωκαν οι κάτοικοι της περιοχής, αναχώρησε κρυφά και μετέβη στον Όλυμπο. Εκεί ασκήτευσε σ’ ένα σπήλαιο που σώζεται μέχρι και σήμερα. Συκοφαντούμενος όμως εκδιώχθηκε από το ασκητήριό του και αναχώρησε για το Πήλιο, όπου το 1542 μ.Χ. ίδρυσε τη μονή της Αγίας Τριάδος Σουρβίας έπειτα από θαυματουργική υπόδειξη του Θεού.
Μετά από τρία έτη και λόγω της παντελούς ανυδρίας που έπληξε τον τόπο των διωκτών του, επέστρεψε επισήμως με πρόσκληση του διώκτη του Αγά Σάκου. Με την αγγελική βιωτή του γρήγορα προσείλκυσε πλήθος μοναχών, ο ίδιος όμως χρησιμοποιούσε τα πλησιόχωρα σπήλαια για προσευχή και ησυχία, όπου ζούσε στο γνόφο της νοερής προσευχής. Δεν παρέλειπε, ωστόσο, να περιέρχεται τα γύρω χωριά για να κηρύξει, να εξομολογήσει και να στηρίξει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Είχε απέραντη αγάπη για το λαό.
Εκοιμήθη εν ειρήνη, αφήνοντάς μας για ανεκτίμητο θησαυρό τα χαριτόβρυτα λείψανά του.
