Εμπειρία και πνευματικός αγώνας

Το μι­κρό παι­δί, όταν αρ­χί­σει να περ­πα­τά­ει, επό­με­νο εί­ναι να πά­ρει και καμ­μιά κου­τρου­βά­λα από την σκά­λα, να χτυ­πή­σει και το κε­φά­λι στην κου­πα­στή, να ανε­βεί και στην κα­ρέ­κλα και να πέ­σει. Δεν κα­τα­λα­βαί­νει, ότι αν ανε­βεί στην κα­ρέ­κλα και πα­τή­σει στην άκρη, θα τουμ­πά­ρει.

Όσο όμως με­γα­λώ­νει, απο­κτά­ει πεί­ρα, ωρι­μά­ζει και αρ­χί­ζει να προ­σέ­χει. «Την άλλη φορά σκέ­φτε­ται, ανέ­βη­κα εκεί πέρα και τουμ­πά­ρι­σα. Δεν θα ανε­βώ τώρα». Έτσι και στον (πνευ­μα­τι­κό) αγώ­να μας, όταν όλα τα πα­ρα­κο­λου­θού­με και τα αξιο­ποιού­με για το καλό, απο­κτού­με πεί­ρα, και αν την χρη­σι­μο­ποιού­με, πολύ μας βο­η­θά­ει.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης