Ο πνευματικός πατέρας

Ο πνευ­μα­τι­κός έχει μία αχίλ­λειος πτέρ­να. Εάν δεν εί­ναι εχέ­μυ­θος και θέ­λει να δη­μο­σιεύ­σει μια αμαρ­τία ενός αν­θρώ­που, που εξο­μο­λο­γή­θη­κε σ΄αυ­τόν, τότε η Χάρη του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος, κα­θί­στα­ται ανε­νερ­γή σ΄αυ­τόν. Αμέ­σως τι­μω­ρεί­ται από τον ίδιο το Θεό! Κό­βε­ται το κα­λώ­διο, κό­βε­ται ο ομ­φά­λιος λώ­ρος με το Άγιο Πνεύ­μα. Όχι επει­δή είπε την αμαρ­τία, αλλά διό­τι δεν έχει τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος, να τι­μή­σει το Μυ­στή­ριο της εξο­μο­λο­γή­σε­ως, που τον υπο­χρε­ώ­νει να εί­ναι εχέ­μυ­θος έως θα­νά­του. Ο άν­θρω­πος μπο­ρεί να πει την αμαρ­τία σε όλο τον κό­σμο, χω­ρίς να πά­θει τί­πο­τα, αλλά ο εξο­μο­λό­γος εάν το πει, χά­νει τη Χάρη. Και μετά πώς θα γί­νει η επα­νόρ­θω­ση και η με­τά­νοια;

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης