Όχι υποχρέωση, αλλά συμφέρον είναι η Ελεημοσύνη

Δεν εί­ναι μο­νά­χα υπο­χρέ­ω­σή σου, αλλά και συμ­φέ­ρον σου να δί­νεις στους φτω­χούς ελεη­μο­σύ­νη. Όταν αν­τλούν συ­χνά νερό από τα πη­γά­δια, βγαί­νει έπει­τα αφθο­νό­τε­ρο και κα­θα­ρό­τε­ρο. Όταν όμως το αφή­νουν εκεί μέσα σα­πί­ζει. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τα υλι­κά αγα­θά. Όταν στέ­κουν στά­σι­μα και κλει­σμέ­να εί­ναι άχρη­στα. Όταν κι­νούν­ται και με­τα­δί­δον­ται, γί­νον­ται κοι­νω­φε­λή και καρ­πο­φό­ρα. Ποιά απάν­τη­ση θα δώ­σεις στον Κρι­τή σου, όταν εν­δύ­εις τους τοί­χους σου με πο­λύ­τι­μα μάρ­μα­ρα και αφή­νεις γυ­μνό τον συ­νάν­θρω­πό σου; Όταν θά­βεις στα θη­σαυ­ρο­φυ­λά­κια το χρυ­σά­φι και αφή­νεις να θά­βε­ται κα­θη­με­ρι­νώς από τη φτώ­χεια και την ανέ­χεια ο συ­νά­θρω­πός σου;

Ιερός Χρυσόστομος