Όταν ψάλλεις με ευλάβεια

Όταν ο ψάλ­της ψάλ­λει με ευ­λά­βεια, ξε­χει­λί­ζει από την καρ­διά του η ψαλ­μω­δία και ψάλ­λει κα­τα­νυ­κτι­κά. Όταν εσω­τε­ρι­κά εί­ναι σε καλή πνευ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση ο άν­θρω­πος, όλα πάνε καλά. Γι’ αυτό πρέ­πει να εί­ναι τα­κτο­ποι­η­μέ­νος κα­νείς εσω­τε­ρι­κά και να ψάλ­λει με την καρ­διά του, με ευ­λά­βεια, για να ψάλ­λει και κα­τα­νυ­κτι­κά. Όμως όταν κα­νείς ψάλ­λει χω­ρίς να έχει καλή πνευ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση, αυτό εί­ναι χει­ρό­τε­ρο από μια μου­σι­κή πα­ρα­φω­νία. Για­τί, όπως το καλό φέρ­νει μια καλή αλ­λοί­ω­ση, έτσι και το κακό φέρ­νει μια κακή αλ­λοί­ω­ση και δεν μπο­ρούν να προ­σευ­χη­θούν οι άν­θρω­ποι.

Αν δεν εί­ναι τα­κτο­ποι­η­μέ­νος εσω­τε­ρι­κά κα­νείς, αν έχει αρι­στε­ρούς λο­γι­σμούς, μι­κρο­πρέ­πειες κ.λπ., τί ψαλ­τι­κή να κά­νει; Πώς θα νιώ­σει μέσα του την πα­ρα­δει­σέ­νια γλυ­κύ­τη­τα, για να ψάλ­λει με την καρ­διά; Γι’ αυτό λέει: «Ευ­θυ­μεί τις; ψαλ­λέ­τω»!

Όσοι ψάλ­λουν, κα­νο­νι­κά πρέ­πει να έχουν την πιο τρυ­φε­ρή καρ­διά και την πιο γλυ­κειά και χα­ρού­με­νη εσω­τε­ρι­κή κα­τά­στα­ση. Πώς να ψάλ­λεις «Φώς ιλα­ρόν…», αν δεν έχεις ιλα­ρό­τη­τα;

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης