Τα αίτια της απόγνωσης

Τα αί­τια της από­γνω­σης εί­ναι πολ­λά. Το κύ­ριο αί­τιο εί­ναι η ηθι­κή ασθέ­νεια του πά­σχον­τος. Τους ηθι­κά ασθε­νείς, µπο­ρού­µε να τους διαι­ρέ­σου­µε σε τρεις κα­τη­γο­ρί­ες: α) στους άθε­ους β) στους ολι­γό­πι­στους και γ) σ’ αυ­τούς που κυ­ριεύ­ον­ται από τα συ­ναι­σθή­µα­τά και τις αψι­καρ­δί­ες τους. α) Άθε­οι: Αυ­τοί που ανή­κουν στην πρώ­τη τάξη απο­λα­µβά­νουν τη ζωή τους σαν κάτι αγα­θό, όσο δεν υπάρ­χουν δυ­σκο­λί­ες. Έχουν κα­θα­ρά υλι­στι­κό φρό­νη­µα, ζουν χω­ρίς Θεό, γι’ αυτό µε τις πρώ­τες δυ­σκο­λί­ες της ζωής ή την µε­τα­βο­λή των όρων της, οδη­γούν­ται στην από­γνω­ση και την αυ­το­κτο­νία, χω­ρίς βέ­βαια αυτή να εί­ναι απο­τέ­λε­σµα πα­ρα­φρο­σύ­νης. Στην ίδια κα­τη­γο­ρία συγ­κα­τα­λέ­γον­ται επί­σης, όσοι εί­ναι πλή­ρως πα­ρα­δο­µέ­νοι στις ηδο­νές και τα αγα­θά αυ­τού του κό­σµου. Η φι­λο­σο­φία της ζωής τους µοιά­ζει µε εκεί­νη των Επι­κου­ρεί­ων.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως