Η αγία μητέρα μου

Η μη­τέ­ρα μου έχυ­νε για εμέ­να πε­ρισ­σό­τε­ρα δά­κρυα (προ­κει­μέ­νου να με­τα­νο­ή­σω), από όσα χύ­νουν οι μη­τέ­ρες πάνω στα νε­κρά τέ­κνα τους. Με την θέρ­μη της πί­στης, με έβλε­πε ηθι­κώς νε­κρό. Και Συ Κύ­ριε, ει­σά­κου­σες την δέη­σή της και δεν πε­ρι­φρό­νη­σες τα δά­κρυά της, με τα οποία πό­τι­σε το έδα­φος, παν­τού όπου προ­σευ­χό­ταν. Οι πό­νοι της να με ανα­γεν­νή­σει διά του Πνεύ­μα­τος, ήταν σκλη­ρό­τε­ροι από αυ­τούς τους οποί­ου υπέ­φε­ρε, για να με γεν­νή­σει διά της σαρ­κός!