Dogma

Η διάθεση προς τους άλλους

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Αυ­τός, που αγα­πά τον πλη­σί­ον του με την αλη­θι­νή, τη σύμ­φω­νη με το θέ­λη­μα του Θεού αγά­πη, νοιώ­θει μέσα του απέ­ραν­τη ει­ρή­νη και χαρά.  Αυ­τός, που «αγα­πά» με την ψεύ­τι­κη, την επι­φα­νεια­κή, την υπο­κρι­τι­κή, τη σαρ­κι­κή, την φι­λή­δο­νη «αγά­πη», νοιώ­θει μέσα του σύγ­χυ­ση και τα­ρα­χή. Η αλη­θι­νή αγά­πη εί­ναι συ­νυ­φα­σμέ­νη με πνεύ­μα τα­πεί­νω­σης, θυ­σί­ας και προ­σφο­ράς. Αυ­τός, που αγα­πά σύμ­φω­να με το θέ­λη­μα του Θεού, θυ­σιά­ζει τις επι­θυ­μί­ες του και την ανά­παυ­σή του χά­ριν αυ­τού, που αγα­πά.

Η αγά­πη, που δεν εί­ναι σύμ­φω­νη με το θέ­λη­μα του Θεού, συν­δέ­ε­ται με πνεύ­μα εγωι­σμού. Και αυ­τός, που έχει τέ­τοια «αγά­πη», αντί να θυ­σιά­ζε­ται για τον άλλο, όλο ζητά να θυ­σιά­ζε­ται ο άλ­λος γι’ αυ­τόν. Η αγά­πη προς τον εχθρό μας, κρύ­βει με­γά­λη σο­φία.

Όταν αν­τα­πο­δί­δου­με καλό αντί κα­κού, γι­νό­μα­στε μι­μη­τές του Χρι­στού. Τότε έρ­χε­ται και μας επι­σκιά­ζει η Χά­ρις του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος! Η αλη­θι­νή αγά­πη φω­τί­ζει με υπερ­φυ­σι­κό φως το πρό­σω­πο εκεί­νου που αγα­πά. Το πρό­σω­πο εκεί­νου, ο οποί­ος μι­σεί, εί­ναι συ­νω­φρυω­μέ­νο και σκο­τει­νό. Η αλη­θι­νή αγά­πη, δεν χαί­ρε­ται με τις συμ­φο­ρές του πλη­σί­ον, ούτε λυ­πά­ται με τις επι­τυ­χί­ες του.

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης