Η «κλίμακα» της μετανοίας

Τα τρία στά­δια της με­τα­νοί­ας εί­ναι: α) πα­ρα­δέ­χο­μαι ότι αμάρ­τη­σα πολ­λά­κις και απο­φα­σί­ζω να αλ­λά­ξω τρό­πο ζωής. Όμως έρ­χε­ται ο διά­βο­λος με τους λο­γι­σμούς και με πο­λε­μά­ει και με υπο­κι­νεί να δια­πρά­ξω την αμαρ­τία, βά­ζον­τας στη μνή­μη μας, πα­ρα­στά­σεις από την επο­χή που αμαρ­τά­να­με δε­λε­ά­ζον­τάς μας. Γί­νε­ται έτσι ένας »παγ­κό­σμιος πό­λε­μο­ς» μέσα στην καρ­διά μου, για το αν θα επι­στρέ­ψω ή δεν θα επι­στρέ­ψω πάλι στα πα­λιά. Όμως απο­φα­σί­ζω να μην επι­στρέ­ψω ποτέ ξανά. Προ­τι­μώ να πε­θά­νω, παρά να δια­πρά­ξω ξανά την ίδια αμαρ­τία β) με την άσκη­ση π.χ. με­τά­νοιες, αγρυ­πνί­ες, νη­στεί­ες, με­λέ­τη Αγία Γρα­φής και Πα­τε­ρι­κών κει­μέ­νων, θα αμ­βλυν­θεί η μνή­μη της αμαρ­τί­ας και γ) απο­φα­σί­ζω να μι­σή­σω την αμαρ­τία. Για πα­ρά­δειγ­μα κλέ­βω. Με το »ά­γιο» μί­σος προς την κλε­ψιά σε συν­δυα­σμό με την καλ­λιέρ­γεια της αν­τί­στοι­χης αρε­τής, δηλ. της ελεη­μο­σύ­νης, ολο­κλη­ρώ­νε­ται το χά­ρι­σμα της με­τα­νοί­ας.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης