Η πνευματοποίηση του ανθρώπου

Όσο ο άν­θρω­πος πνευ­μα­το­ποιεί­ται, τόσο και τα όνει­ρα λι­γο­στεύ­ουν, μέ­χρι να εξα­λει­φτούν εν­τε­λώς. Και τα λίγα όνει­ρα που θα βλέ­πει ο άν­θρω­πος, που και που, θα εί­ναι εκ του Θεού. Χαί­ρε­ται ο Χρι­στός, που δεν πι­στεύ­ει κα­νείς τα όνει­ρα, ακό­μα και να εί­ναι αλη­θι­νό. Διό­τι αυτό φα­νε­ρώ­νει, ότι ο άν­θρω­πος αυ­τός εί­ναι τόσο τα­πει­νός, που θε­ω­ρεί τον εαυ­τόν παν­τε­λώς ανά­ξιο, για να δει κάτι αλη­θι­νό. Όσο κα­νείς πι­στεύ­ει στα όνει­ρα, τόσο και πιο πολ­λά βλέ­πει και πολ­λές φο­ρές γί­νε­ται υπο­χεί­ριο του δια­βό­λου. Ένας με έλε­γε, ότι πήγε να δώ­σει στο όνει­ρό του μια μπου­νιά σε έναν δαί­μο­να και ξύ­πνη­σε δια­πι­στώ­νον­τας, ότι το χέρι του ήταν στραμ­που­λιγ­μέ­νο, για­τί είχε δώ­σει μπου­νιά στον τοί­χο! Θυ­μά­μαι κά­ποιον άλ­λον, που έψα­χνε για έναν κρυμ­μέ­νο θη­σαυ­ρό.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης