Κόλαση και κολασμένοι

Τους κο­λα­σμέ­νους, η συ­νεί­δη­ση τους θα τους ελέγ­χει αιώ­νια (»α­κοί­μη­τος σκώ­ληξ»), που δεν με­τα­νόη­σαν και θα γνω­ρί­ζουν ότι άν­θρω­ποι πολύ πιο αμαρ­τω­λοί απ’ αυ­τούς σώ­θη­καν διό­τι με­τα­νόη­σαν, ενώ αυ­τοί κο­λά­στη­καν. Αυτό θα εί­ναι μια επι­πλέ­ον κό­λα­ση γι΄αυ­τούς. Και θα κα­τη­γο­ρούν τον εαυ­τόν τους, όχι για­τί ήταν αμαρ­τω­λοί λίγο ή πολ­λοί, αλλά διό­τι ήταν πα­νεύ­κο­λο να σω­θούν και δεν σώ­θη­καν. Αυτή θα εί­ναι η αιώ­νια απελ­πι­σία τους.

Οι κο­λα­σμέ­νοι δεν επι­κοι­νω­νούν με­τα­ξύ τους, κα­νείς με κα­νέ­ναν και ούτε βλέ­πουν τους σε­σω­σμέ­νους, για­τί η θέα αυτή, θα ήταν μια πα­ρη­γο­ριά γι’ αυ­τούς. Επο­μέ­νως οι κο­λα­σμέ­νοι ούτε βλέ­πουν, ούτε ακούν και νιώ­θουν τον εαυ­τόν τους, σαν εί­ναι οι μό­νοι και μά­λι­στα αιώ­νια.

Γνω­σιο­λο­γι­κά και εμ­πει­ρι­κά εμείς δεν μπο­ρού­με να τα κα­τα­λά­βου­με, διό­τι ο Χρι­στός τα σκέ­πα­σε τα μυ­στή­ρια αυτά και δεν τα απο­κά­λυ­ψε, σχε­δόν σε κα­νέ­ναν, διό­τι εί­ναι τόσο τρο­μα­κτι­κά, που αν τα απο­κά­λυ­πτε, πολ­λοί από το φόβο τους θα πέ­θαι­ναν αμέ­σως!

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης