Μακριά από την απόγνωση

Τί­πο­τα χει­ρό­τε­ρο από την από­γνω­ση. Όταν ο άν­θρω­πος βρί­σκε­ται σε από­γνω­ση, ου­δέ­πο­τε τρέ­χει να για­τρευ­τεί, αλλά αφή­νει αθε­ρά­πευ­το το πά­θος να λυ­μαί­νε­ται, να κα­τα­τρώ­ει την καρ­διά του και να δια­φθεί­ρει την ψυχή του. Η θλί­ψη και η με­λαγ­χο­λία έχουν κα­τα­κυ­ριεύ­σει την καρ­διά του. Ο απε­γνω­σμέ­νος αι­σθά­νε­ται τη ζωή του να βα­ραί­νει και ζη­τά­ει να απαλ­λα­γεί από το φορ­τίο της.

Που­θε­νά δεν βρί­σκει ευ­χα­ρί­στη­ση, που­θε­νά πα­ρη­γο­ριά και τί­πο­τα δεν μπο­ρεί να του πά­ρει την με­λαγ­χο­λι­κή διά­θε­ση και εγ­κα­τα­λεί­πει τον βίο, αγνο­ών­τας ο τα­λαί­πω­ρος, ότι με­τα­βαί­νει σε άλλη αιώ­νια ζωή βα­σά­νων, όπου υπάρ­χει αιώ­νια οδύ­νη…

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως