Νηστεία και εγράτεια

Η ευ­χα­ρί­στη­ση από το λιτό φα­γη­τό εί­ναι με­γα­λύ­τε­ρη από την ευ­χα­ρί­στη­ση που δί­νουν τα κα­λύ­τε­ρα φα­γη­τά. Όταν μι­κρός έφευ­γα στο δά­σος και έτρω­γα μόνο ένα κομ­μά­τι κου­λού­ρα, ω, δεν ήθε­λα τί­πο­τε άλλο! Τα κα­λύ­τε­ρα φα­γη­τά δεν μπο­ρού­σαν να αν­τι­κα­τα­στή­σουν εκεί­νη την πνευ­μα­τι­κή ευ­χα­ρί­στη­ση που ένιω­θα. Αλλά το έκα­να με χαρά. Πολ­λοί άν­θρω­ποι όμως δεν έχουν αι­σθαν­θεί την ευ­χα­ρί­στη­ση του ελα­φρού στο­μα­χιού.

Στην αρχή, όταν τρώ­νε κάτι νό­στι­μο, αι­σθά­νον­ται μια ευ­χα­ρί­στη­ση και μετά μπαί­νει η λαι­μαρ­γία, η γα­στρι­μαρ­γία, τρώ­νε πολύ και ιδί­ως όταν εί­ναι ηλι­κιω­μέ­νοι, νιώ­θουν βά­ρος και έτσι στε­ρούν­ται την ευ­χα­ρί­στη­ση του ελα­φρού στο­μα­χιού.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης