Ο πλούτος εντός της Εκκλησίας

Ποτέ ο Χρι­στός δεν υπο­στή­ρι­ξε ότι ο πλού­τος εί­ναι αι­τία κο­λα­σμού, όπως νο­μί­ζουν πολ­λοί. Ποτέ ο Χρι­στός δεν μί­λη­σε για κομ­μου­νι­σμό. Ου­δέ­πο­τε ο Χρι­στός ασχο­λή­θη­κε με τον αριθ­μό των χρη­μά­των και πραγ­μά­των, παν­τός αν­θρώ­που. Δεν είπε, ότι το να εί­σαι πλού­σιος εί­ναι αμαρ­τία. Όταν ο Χρι­στός είπε την πα­ρα­βο­λή με τον πλού­σιο και τον φτω­χό Λά­ζα­ρο, πολ­λοί υπο­στή­ρι­ξαν, ότι ο Χρι­στός εί­ναι εναν­τί­ον των πλου­σί­ων και ότι οι πλού­σιοι, δύ­σκο­λα θα μπουν στον πα­ρά­δει­σο, άρα οι φτω­χοί θα μπουν ευ­κο­λό­τε­ρα! Αυτό εί­ναι παν­τε­λώς λά­θος.

Και από­δει­ξη εί­ναι, ότι με­ρι­κοί από τους με­γα­λύ­τε­ρους Αγί­ους ήταν πάμ­πλου­τοι, όπως ο Αβρα­άμ και ο Ιώβ. Το ζή­τη­μα εί­ναι, πως ερ­μη­νεύ­ε­ται η λέξη πλού­σιος στο Ευαγ­γέ­λιο. Πλού­σιος στο Ευαγ­γέ­λιο εί­ναι εκεί­νος, που έχει πλού­το αμε­τα­νο­ή­των αμαρ­τιών!

Η ερ­μη­νεία λοι­πόν της λέ­ξης πλού­σιος εί­ναι τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή από αυ­τήν, που νο­μί­ζουν πολ­λοί. Ο πλού­τος αυ­τός καθ΄αυ­τός, δεν εί­ναι ούτε κα­κός, ούτε κα­λός. Η χρή­ση του τον κά­νει καλό ή κακό. Θα πρέ­πει ο πλού­τος και τα χρή­μα­τα, να μην εί­ναι προ­ϊ­όν κλο­πής και να μην απο­τε­λούν αι­τία εμ­πα­θούς προ­σκόλ­λη­σης του αν­θρώ­που σε αυτά.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης