Ο Θεός δεν κο­λά­ζει τον άν­θρω­πο

Τα ου­ρά­νια λό­για με τα επί­γεια λό­για, δεν ται­ριά­ζουν και δεν συμ­φω­νούν κα­θό­λου. Αλ­λιώς λέ­γον­ται και αλ­λιώς με­τα­φρά­ζον­ται. Για πα­ρά­δειγ­μα, ο Θεός δεν κα­τα­ρά­ται και όταν ανα­φέ­ρει στο Ευαγ­γέ­λιο το γνω­στό: »πο­ρεύ­ε­στε οι κα­τη­ρα­μέ­νοι εις το πυρ το εξώ­τε­ρο», δεν έχει την έν­νοια της αν­θρώ­πι­νης κα­τά­ρας. Όταν ο Θεός απο­σύ­ρει τη Χάρη Του από κά­ποιον άν­θρω­πο, αυτό με­τα­φρά­ζε­ται με γή­ι­νη δια­τύ­πω­ση, ως κα­τά­ρα. Όταν ο Χρι­στός προ­ει­δο­ποιεί με τα »ουαί» και τα »μη» και οι άν­θρω­ποι δεν εφαρ­μό­ζουν αυτά που λέει ο Χρι­στός, τότε οι άν­θρω­ποι αυ­τοί ου­δέ­πο­τε θα γευ­τούν ρα­νί­δα Χά­ρι­τος Αγί­ου Πνεύ­μα­τος (θα κα­τα­ρα­στούν εν γνώ­ση τους, ου­σια­στι­κά αυ­το­κα­τα­ρά­ζον­ται).

Δηλ. ο Θεός, δα­νεί­ζει τις γή­ι­νες κτι­στές λέ­ξεις, για να εκ­φρά­σει κάτι το ου­ρά­νιο, αλλά δεν κυ­ριο­λε­κτεί, διό­τι τα ου­ρά­νια δεν μπο­ρούν να απο­τυ­πω­θούν επα­κρι­βώς με γή­ι­νες κτι­στές λέ­ξεις. Ο Θεός δεν κα­τα­ρά­ται, ου­δέ­πο­τε, ποτέ! Μόνο ευ­λο­γεί! Ο Θεός μόνο αγα­πά και δεν μι­σεί. Όταν όμως ο άν­θρω­πος αυ­τήν την ευ­λο­γία-Χάρη του Θεού, δεν την δέ­χε­ται εν γνώ­ση του, η Χάρη αί­ρε­ται και επι­στρέ­φει πίσω και ο άν­θρω­πος αυ­το­κο­λά­ζε­ται.

Ο Θεός δεν κο­λά­ζει τον άν­θρω­πο. Τότε για­τί Σταυ­ρώ­θη­κε; Ο άν­θρω­πος αυ­το­κο­λά­ζε­ται.