π. Ευέλθοντος Χαραλάμπους
Τότε ἔλαμψε ἡ καλωσύνη καί ἡ ἀρετή ἑνός ἄλλου Παραλιμνίτη, τοῦ Γεώργιου Παπαδημητρίου. Αὐτός δέν ἦταν πλούσιος. Φτωχός ἄνθρωπος, πού καλλιεργοῦσε τή γῆ, πού φρόντιζε τά ζωντανά του καί τά δένδρα τοῦ περιβολιοῦ του, πού εἶχε νά ἀναθρέψει πέντε παιδιά, συνομήλικα τῶν τριῶν ὀρφανῶν: Τήν Κορνηλία, τόν Δημήτρη, τή Μαρίνα, τήν Ἀναστασία καί τήν Κασσιανή. Δέν δίστασε νά ἀναλάβει, κοντά στά δικά του παιδιά, καί τά τρία ὀρφανά: Τήν Κυριακού, τήν Ἑλένη καί τή Γεωργία.
Ἀνάθρεψε καί τά ὀκτώ παιδιά, τά φρόντισε καί τά καλοπάντρεψε ὅλα. Ποτέ δέν ξεχώρισε τά ὀρφανά ἀπό τά δικά του. Ποτέ δέν ἄκουσαν τά ὀρφανά μιά κακή κουβέντα ἀπό τό στόμα του. Πάντοτε μέ ἀγάπη, πάντοτε μέ τή συμβουλή, πάντοτε μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι ὅπως μοῦ ἐξομολογήθηκε ἡ Γεωργία, ἡ πιό μικρή, «ἦταν ἅγιος, ὅπως τόν πατέρα του, τόν Παπαδημήτρη».
Πηγή Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος