Παρουσία Θεού στην προσευχή

Όταν κά­νεις με­τά­νοιες, να σκέ­φτε­σαι ότι εί­σαι μπρο­στά στον Θεό και Τον προ­σκυ­νάς και έτσι θα αγα­πή­σεις τις με­τά­νοιες. Οι με­τά­νοιες για τον εαυ­τό μας ή για τους συ­ναν­θρώ­πους μας εί­ναι το κυ­ριό­τε­ρο ερ­γό­χει­ρο από όλα τα ερ­γό­χει­ρα και εί­ναι ένα ερ­γό­χει­ρο με ατέ­λειω­τη δου­λειά, αρ­κεί να έχει κα­νείς φι­λό­τι­μο να ερ­γα­στεί στην με­τά­νοια.

Οι με­τά­νοιες γι’ αυτό λέ­γον­ται με­τά­νοιες· τα­πει­νω­νό­μα­στε και ζη­τά­με συγ­χώ­ρη­ση από τον Θεό, όπως όταν σφάλ­λου­με σε κά­ποιον, βά­ζου­με με­τά­νοια και λέμε «ευ­λό­γη­σον». Βο­η­θά­ει μά­λι­στα, όταν αρ­χί­ζου­με να κά­νου­με τις με­τά­νοιες, να λέμε τα­πει­νά: «Ήμαρ­τον, Κύ­ριε, συγ­χώ­ρε­σέ με».

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης