Περί Κρίσης

Η κρί­ση δεν απα­γο­ρεύ­ε­ται και μά­λι­στα εί­ναι αναγ­καία, για να συγ­κρί­νου­με και να επι­λέ­ξου­με με­τα­ξύ κα­λού και κα­κού, το καλό και με­τα­ξύ του κα­λού και του κα­λυ­τέ­ρου, το κα­λύ­τε­ρο. Απλά δεν πρέ­πει να κρί­νου­με και να κα­τα­κρί­νου­με εμ­πα­θώς, για­τί τότε δεν έχου­με ούτε αγά­πη, ούτε ευ­σπλα­χνία και χά­νου­με τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος. Ο Θεός δεν είπε να μην κρί­νου­με, ίσα-ίσα είπε: »Την δί­καιαν κρί­σην κρί­νε­τε».

Εξάλ­λου ο άν­θρω­πος έχει και λο­γι­κή. Αυτό όμως που εί­ναι αμαρ­τία, εί­ναι η εμ­πα­θώς κρί­ση, για­τί εί­ναι κα­τά­κρι­ση και η οποία κα­τα­στρα­τη­γεί την Δευ­τέ­ρα Εν­το­λή: Αγά­πα τον πλη­σί­ον σου, ως εαυ­τόν.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης