Περί μετανοίας

Όταν ο άν­θρω­πος στα­μα­τή­σει να αμαρ­τά­νει και κλαί­ει για τις προ­η­γού­με­νες αμαρ­τί­ες του, τότε άρ­χι­σε να μπαί­νει λο­γι­κά και νό­μι­μα στην πραγ­μα­τι­κή με­τά­νοια. Δια του πέν­θους και της συ­νε­χούς εξο­μο­λο­γή­σε­ως προς τον Θεό, ολο­κλη­ρώ­νε­ται η με­τά­νοια του αν­θρώ­που, οπό­τε η Θεία Χά­ρις, η οποία έφυ­γε διά της αμαρ­τί­ας, επα­νέρ­χε­ται.

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός