Πνευματική τύφλωση

Τί φο­βε­ρή που εί­ναι η τύ­φλω­σή μας! Βλέ­που­με τους συ­ναν­θρώ­πους μας να πε­θαί­νουν και γνω­ρί­ζου­με, ότι και εμείς οπωσ­δή­πο­τε θα πε­θά­νου­με και πα­ρό­λο αυτά, συ­νε­χί­ζου­με να κυ­νη­γά­με μόνο τα πρό­σκαι­ρα αγα­θά, σαν να ήταν μό­νι­μα και αιώ­νια. Σ’ αυτά στρέ­ψα­με όλη την προ­σο­χή μας. Ξε­χά­σα­με τον Θεό! Ξε­χά­σα­με την με­γα­λειώ­δη και συ­νά­μα φο­βε­ρή αιω­νιό­τη­τα! Όμως όλα τα αγα­θά της επί­γειας ζωής μας, αφαι­ρούν­ται με τον θά­να­το.

Δεν αξί­ζει λοι­πόν, να ονο­μά­ζον­ται αγα­θά, αυτά που χά­νον­ται τόσο σύν­το­μα! Απά­τη εί­ναι, ή μάλ­λον δί­χτυα. Όσοι πλέ­κον­ται σ’ αυτά, στε­ρούν­ται τα αλη­θι­νά, τα αιώ­νια, τα ου­ρά­νια, τα πνευ­μα­τι­κά αγα­θά, που μπο­ρούν να τα απο­κτή­σουν, αν πι­στέ­ψουν τον Χρι­στό και Τον ακο­λου­θή­σουν.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ