Πώς κάνουμε μετάνοιες

Σου συ­νι­στώ να κά­νεις με­τά­νοιες, όσες μπο­ρείς πε­ρισ­σό­τε­ρες. Άρ­χι­σε στην αρχή με λί­γες και κάθε μέρα που περ­νά, να προ­σθέ­τεις και από έναν στα­θε­ρό αριθ­μό, μέ­χρι να φθά­σεις σε ένα ση­μείο, που εσύ θα νο­μί­σεις ότι αν­τέ­χεις. Εξάλ­λου, ο ίδιος ο ορ­γα­νι­σμός μας προ­ει­δο­ποιεί για τα όρια αν­το­χής του και ανά­λο­γα κα­θο­ρί­ζου­με και τον αριθ­μό των με­τα­νοιών μας. Ύστε­ρα, δεν εί­ναι υπο­χρε­ω­τι­κό, οπωσ­δή­πο­τε, να φθά­σου­με, κα­θη­με­ρι­νά, τον ίδιο αριθ­μό. Αυτό θα εξαρ­τη­θεί από πολ­λούς πα­ρά­γον­τες.

Όπως εί­ναι η ψυ­χι­κή διά­θε­ση, η κού­ρα­ση και τέ­λος η υγεία μας. Εκεί­νο που έχει ση­μα­σία εί­ναι, να αρ­χί­σει κα­νείς αφ’ ενός, και αφ’ έτε­ρου, οι με­τά­νοιες να συ­νο­δεύ­ον­ται από πραγ­μα­τι­κή με­τα­μέ­λεία, για τα όσα αμαρ­τή­μα­τα έχου­με δια­πρά­ξει και να ζη­τά­με με όλη τήν δύ­να­μη της ψυ­χής μας, να μας συγ­χω­ρή­σει ο Κύ­ριος.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης