Η συνήθεια να μη συναντιούνται δύο νύφες στον ίδιο ναό ή στον προαύλιο χώρο του πριν από τον γάμο τους, δεν έχει καμία θεολογική βάση. Αντιθέτως, ανήκει στις προλήψεις που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά χωρίς κανένα ουσιαστικό υπόβαθρο. Άλλωστε, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια όλα τα Μυστήρια τελούνταν από κοινού μέσα στη Θεία Λειτουργία – βαπτίσεις, γάμοι και Ευχαριστία μαζί.
Στο ίδιο πνεύμα ανήκουν και οι πεποιθήσεις ότι δεν πρέπει να παντρεύονται δύο αδέρφια την ίδια χρονιά ή να παρίσταται ο ένας στον γάμο του άλλου, ή ακόμη και ότι δεν επιτρέπεται στους παραλαμβάνοντες τον κουμπάρο να επιστρέψουν από την ίδια διαδρομή. Αντίστοιχα, προλήψεις είναι και το να μη σκουπίζει η νύφη το σπίτι την πρώτη εβδομάδα ή να μη φυτεύει δέντρα τον πρώτο χρόνο του γάμου της. Τέτοιες αντιλήψεις δεν έχουν καμία σχέση με το Ευαγγέλιο και μόνο σε δεισιδαιμονία παραπέμπουν.
Η προσκόλληση σε προλήψεις αποκαλύπτει συνήθως απουσία πνευματικής και μυστηριακής ζωής. Ο άνθρωπος που δεν ζει μέσα στην Εκκλησία, είναι πιο ευάλωτος σε δοξασίες και ψευτοθρησκευτικά «πιστεύω», που τον κάνουν εύκολη λεία στα χέρια επιτήδειων – μάντεων, τσαρλατάνων και αυτόκλητων σωτήρων. Η Ορθόδοξη πίστη δεν φοβάται, δεν περιορίζει, δεν δένει τον άνθρωπο με δεισιδαιμονίες. Αντίθετα, τον καλεί σε ελευθερία, σε επίγνωση και σε εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.
Η Εκκλησία όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει το να συναντηθούν δύο νύφες σε έναν ναό, αλλά χαίρεται όταν τα παιδιά της έρχονται με ευλάβεια και ζητούν την ευλογία Του.