Τα δάκρυα στην προσευχή

Τα πολ­λά δά­κρυα, που δεν εί­ναι δά­κρυα με­τα­νοί­ας, αντί να θε­ρα­πεύ­σουν βλά­πτουν και μπο­ρούν ακό­μα να τυ­φλώ­σουν τον άν­θρω­πο. Αν­τί­θε­τα τα κα­τα­νυ­κτι­κά δά­κρυα με­τα­νοί­ας κα­θα­ρί­ζουν το σώμα και την ψυχή. Τέ­τοια καρ­διο­στά­λα­κτα δά­κρυα πρέ­πει να ζη­τή­σου­με από το Θεό. Εί­ναι ένα πα­νά­κρι­βο χά­ρι­σμα, που δύ­σκο­λα έρ­χε­ται και εύ­κο­λα φεύ­γει, αν υπε­ρη­φα­νευ­τού­με. Χω­ρίς τα δά­κρυα αυτά, δεν πρό­κει­ται να κα­θα­ρί­σει τε­λεί­ως η ψυχή μας. Τα συ­ναι­σθη­μα­τι­κά δά­κρυα δεν κα­θα­ρί­ζουν το σώμα και την ψυχή. Τέ­λος υπάρ­χουν και τα δά­κρυα της Θεία αγά­πης, που εί­ναι ανώ­τε­ρα από τα δά­κρυα της με­τα­νοί­ας. Θα πρέ­πει όμως πρώ­τα κά­ποιος, να χύ­σει όλα τα δά­κρυα της με­τα­νοί­ας, για να αρ­χί­σει μετά να χύ­νει, δά­κρυα Θεί­ας αγά­πης και Θεί­ας πα­ρη­γο­ριάς.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης