Αδυναμίες και πάθη

Μέσα μας έχου­με αδυ­να­μί­ες και πάθη και ελατ­τώ­μα­τα βα­θιά ρι­ζω­μέ­να: πολ­λά εί­ναι και κλη­ρο­νο­μι­κά. Όλα αυτά, δεν κό­βον­ται με μια σπα­σμω­δι­κή κί­νη­ση, ούτε με την αδη­μο­νία και τη βα­ρειά θλί­ψη, αλλά με υπο­μο­νή και επι­μο­νή, με φρον­τί­δα και προ­σο­χή. Ο δρό­μος που οδη­γεί στην τε­λειό­τη­τα εί­ναι μα­κρύς. Εύ­χε­στε στο Θεό να σας δυ­να­μώ­νει. Να αν­τι­με­τω­πί­ζε­τε με υπο­μο­νή τις πτώ­σεις σας και αφού γρή­γο­ρα ση­κω­θεί­τε, να τρέ­χε­τε και να μη στέ­κε­στε σαν τα παι­διά, στον τόπο που πέ­σα­τε,

κλαί­γον­τας και θρη­νών­τας απα­ρη­γό­ρη­τα. Αγρυ­πνεί­τε και προ­σεύ­χε­στε για να μην μπεί­τε σε πει­ρα­σμό. Μην απελ­πί­ζε­στε αν πέ­φτε­τε συ­νέ­χεια σε πα­λιές αμαρ­τί­ες. Πολ­λές απ’ αυ­τές εί­ναι και από τη φύση τους ισχυ­ρές και από τη συ­νή­θεια. Με την πά­ρο­δο του χρό­νου όμως και με την επι­μέ­λεια νι­κούν­ται.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως