Η αγάπη του Θεού

Εκεί­νος που έχει την αγά­πη του Θεού μέσα του, όλα τα καλά τα έχει: όταν τον βρί­σουν, υπο­μέ­νει. Όταν τον αδι­κούν, μα­κρο­θυ­μεί και το θέ­λη­μά του να του κό­ψουν, το δέ­χε­ται και δεν επι­μέ­νει στην γνώ­μη του, το οποίο εί­ναι με­γά­λο ελάτ­τω­μα.

Και ό,τι και αν του κά­νουν, να λέει μέσα του: εγώ ήρθα εδώ, να υβρι­στώ, να ονει­δι­στώ, αν υπο­μεί­νω τα πάν­τα, για να ακο­λου­θή­σω τον Χρι­στό. Εί­ναι σαν να θυ­σιά­ζε­ται για την αγά­πη του Χρι­στού.

Έτσι ει­ρη­νεύ­ει η καρ­διά του. Ενώ εκεί­νος που έχει επι­θυ­μί­ες και θέ­λη­μα, αν­τι­λέ­γει, θυ­μώ­νει, γογ­γύ­ζει, δεν έχει υπο­μο­νή και όλο πέ­φτει.

Όσιος Άνθιμος Βαγιάνος