Στον παράδεισο, ο Χριστός θα αυτοαποκαλύπτεται. Κάθε νέα αποκάλυψη που θα κάνει ο Θεός για τον Εαυτόν του, στους σεσωσμένους και τους αγγέλους, δεν θα έχει σχέση με προηγούμενη εμπειρία και θα είναι μοναδική. Και κάθε νέα αποκάλυψη είναι τόσο ανώτερη από την προηγούμενη, που είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Με μια παραβολική ιστορία, μου το είπε αυτό μια φορά ένας γέροντας, για να το καταλάβω: Πες, ότι ο Χριστός είναι ένα πηγάδι. Εμείς βλέποντας το πηγάδι, υποθέτουμε ότι περιέχει νερό. Το γνωρίζουμε από το κόσμο, ότι τα πηγάδια περιέχουν νερό.
Και κατεβάζουμε τον κουβά, για να δούμε τι περιέχει το πηγάδι. Ανεβάζουμε τον κουβά και ωπ, βγάλαμε γάργαρο-κρυστάλλινο νερό. Ξεδιψάσαμε με το νερό και λίγο πιο ύστερα ξανακατεβάζουμε τον κουβά. Ανεβάζουμε επάνω τον κουβά και … βγάλαμε κρασί!!!
Καλά πώς έγινε αυτό; Αυτό μας κίνησε την περιέργεια και ξανακατεβάζουμε τον κουβά. Ανεβάζουμε πάνω…. γάλα!!! Γάλα βγάλαμε…! Πάντα κάτι καινούριο θα βγάζει το πηγάδι. Είναι το πηγάδι των εκπλήξεων. Μ΄αυτόν τον τρόπο, θα μας κρατάει ο Κύριος σε εγρήγορση, γιατί δεν θα ξέρουμε, τι θα μας ετοιμάζει και θα πηγαίνουμε από έκπληξη σε έκπληξη. Όλο αυτό θα έχει μια χαρά και μια καλή αγωνία. Και επειδή αυτό θα επαναλαμβάνεται εις αιώνας των αιώνων, αναρωτιέται κανείς: Τί άβυσσος που είναι ο Θεός; Θα Αυτοαποκαλύπτεται συνεχώς τρις εκατομμύρια χρόνια και εμείς ακόμα δεν θα είμαστε στην αρχή των αποκαλύψεων!
Τόσο άβυσσος είναι ο πλούτος του Θεού!!! Όσα και να αποκαλύψει ο Θεός για τον Εαυτόν Του, θα λέμε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ Αυτόν, σε σχέση με αυτό που Είναι! Δεν μπορεί ο Θεός να αποκαλύψει τη φύση και την Ουσία Του, γιατί τότε θα πρέπει τα όντα να εξαφανιστούν από το Είναι. Δεν μπορεί κανένα ον να γνωρίζει περισσότερα πράγματα από ότι είναι πλασμένο να αντέξει και να δεχτεί.
Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης