Dogma

Η προαίρεση της πράξης

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Ο Θεός, το μόνο που ζη­τά­ει από εμάς εί­ναι, ό,τι κά­νου­με, να το κά­νου­με με προ­αί­ρε­ση αγα­θή και από αγά­πη και όχι από ανάγ­κη, πο­νη­ριά και ούτε από συμ­φέ­ρον. Διό­τι αυτά εί­ναι βδε­λυ­κτά, ο Θεός τα απο­στρέ­φε­ται και δεν τα δέ­χε­ται. Και όχι μόνο δεν τα δέ­χε­ται τι­μω­ρού­μα­στε κιό­λας, επει­δή πάμε να ξε­γε­λά­σου­με το Θεό, γι΄αυτό κα­λύ­τε­ρα να μην τα κά­νου­με. Αν όμως ο άν­θρω­πος, τα κά­νει από αγά­πη δεν μπο­ρεί να δια­νο­η­θεί τι μι­σθό θα πά­ρει από το Θεό! Βλέ­που­με δηλ. η ίδια πρά­ξη από τη μία να έχει τι­μω­ρία και από την άλλη να έχει ευ­λο­γία. Για πα­ρά­δειγ­μα, μπο­ρεί να κάνω μια ελεη­μο­σύ­νη και να τι­μω­ρη­θώ και ένας άλ­λος να κά­νει μια ίδια ελεη­μο­σύ­νη και να ευερ­γε­τη­θεί. Για­τί ο Θεός την διά­θε­ση και το σκο­πό της πρά­ξης αμοί­βει και όχι το εί­δος της πρά­ξης.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης