Κόλαση και Άκτιστο Φως

Κό­λα­ση σαν δη­μιουρ­γία δεν υφί­στα­ται. Δεν εποί­η­σε ο Θεός κό­λα­ση και πυρ κο­λά­σε­ως δεν υπάρ­χει. Το μόνο που υπάρ­χει εί­ναι το Άκτι­στο Φως, το οποίο ανα­βλύ­ζει αιώ­νια από την μα­κά­ρια φύση και ου­σία του Θεού. Αυτό λέ­γε­ται και Δόξα του Θεού. Στον άλ­λον κό­σμο υπάρ­χει το ιδί­ω­μα πι­στοί και άπι­στοι και γε­νι­κά όλες οι ψυ­χές να βλέ­πουν αυ­τήν την Δόξα. Και αυτή η Δόξα στους μεν σε­σω­σμέ­νους ενερ­γεί ως Φως, το οποίο θα το δέ­χον­ται, θα φω­τί­ζον­ται και θα αν­τα­να­κλούν φως και έτσι θα γί­νον­ται »Χρι­στο­ει­δή­ς», όμοιοι με το Χρι­στό. Και στους δε κο­λα­σμέ­νους ενερ­γεί ως πυρ, ως φω­τιά (πυρ κο­λά­σε­ως – εξώ­τε­ρο πυρ).

Θα βομ­βαρ­δί­ζον­ται οι κο­λα­σμέ­νοι από άπει­ρους τό­νους Θεί­ας Αγά­πης, δια του Ακτί­στου Φω­τός, την οποία δεν θα την δέ­χον­ται, λόγω της αμε­τα­νόη­της επί­γειας ζωής τους και θα την »με­τα­φρά­ζουν» σε άπει­ρους τό­νους μί­σους, κα­κί­ας, κό­λα­σης και φω­τιάς και θα τους κα­τα­καί­ει.

Αυ­τός εί­ναι και ο λό­γος, που ο Θεός δεν λυ­πά­ται και ούτε πρό­κει­ται να λυ­πη­θεί για τους κο­λα­σμέ­νους. Μό­νοι τους με­τα­τρέ­πουν, την Αγά­πη και το Φως του Κυ­ρί­ου, σε μί­σος και σκό­τος. Το Άκτι­στο Φως ενερ­γεί αν­τί­θε­τα, διό­τι οι προ­αι­ρέ­σεις των ψυ­χών εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κές εφό­ρου ζωής. Έτσι δεν μπο­ρούν οι κο­λα­σμέ­νοι να κα­τη­γο­ρή­σουν το Θεό ότι εί­ναι σκλη­ρός, διό­τι όπως εμ­φα­νί­ζε­ται στους σε­σω­σμέ­νους, έτσι εμ­φα­νί­ζε­ται και σε αυ­τούς, ως Άκτι­στο Φως.

Οι κο­λα­σμέ­νοι κα­τη­γο­ρούν μόνο τον εαυ­τό τους και όχι το Θεό. Συ­νε­πώς ο Θεός δεν κο­λά­ζει κα­νέ­ναν, αλλά οι άν­θρω­ποι αυ­το­κο­λά­ζον­ται, εξαι­τί­ας της αμε­τα­νο­η­σί­ας τους.

Γ΄ςερων Εφραίμ Σεραγιώτης