Να διώχνεις το λογισμό

Έρ­χε­ται ο λο­γι­σμός και τον διώ­χνεις αμέ­σως. Αυτό δεν εί­ναι πτώ­ση. Έρ­χε­ται και τον συ­ζη­τάς. Αυτό εί­ναι πτώ­ση. Έρ­χε­ται, τον δέ­χε­σαι λίγο και μετά τον διώ­χνεις. Αυτό εί­ναι μισή πτώ­ση, για­τί και τότε έχεις πά­θει ζη­μιά, επει­δή μό­λυ­νε ο διά­βο­λος τον νου σου. Δηλ. εί­ναι σαν να ήρθε ό διά­βο­λος και του εί­πες: »Κα­λη­μέ­ρα, τί γί­νε­ται; Καλά; Κά­θη­σε να σε κε­ρά­σω. Α, ο διά­βο­λος εί­σαι; Φύγε τώ­ρα». Αφού εί­δες ότι εί­ναι ο διά­βο­λος, για­τί τον έβα­λες μέσα; Τον κέ­ρα­σες και θα ξα­νάρ­θει. Τί, με τον διά­βο­λο θα συ­ζη­τά­με; Βλέ­πεις, όταν ο διά­βο­λος πήγε νά πει­ρά­ξει τον Χρι­στό, Εκεί­νος του είπε: »Ύ­πα­γε οπί­σω μου, σα­τα­νά» (Κατά Λου­κάν 4,8). Αφού ο Χρι­στός είπε στον διά­βο­λο: Άντε πή­γαι­νε…, εμείς τί να συ­ζη­τά­με;

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης