Και είναι καιρός, σήμερα που εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή, που είναι ακριβώς η εορτή του Λόγου του Θεού, της Σοφίας του Θεού, να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας. Καθώς ο Κύριος εμφανίζεται ως διδάσκαλος, ως η Αλήθεια του Θεού, ποιος μπορεί να ισχυριστεί άγνοια, σύγχυση, και ότι δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει; Να σκεφτούμε σοβαρά, όχι τρομαγμένοι, μπροστά στην αλήθεια: «Αι εντολαί αυτού (του Κυρίου) βαρείαι ουκ εισί». Ή θα πει κανείς το ναι ή θα ομολογήσει την αδυναμία του παίρνοντας την τελευταία θέση. Δεν μπορείς να έχεις ψηλά το κεφάλι, να έχεις τουπέ, όπως κάνει σήμερα ο άνθρωπος ο οποίος δεν τηρεί τις εντολές, αλλά συγχρόνως θέλει να έχει και την αίσθηση ότι καλά πάει.
Στην εορτή της Μεσοπεντηκοστής τονίζουμε ότι ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού. Αλλά τι είναι σοφία; Σοφία δεν είναι το να είσαι έξυπνος, να είσαι καταφερτζής, όπως ισχύει στην καθημερινή ζωή. Όχι. Σοφία είναι αυτή η θεία φώτιση· ξέρεις, ας πούμε, τι να κάνεις, σαν να είναι ο Θεός μέσα στην ψυχή σου και σε συμβουλεύει να κάνεις υπομονή ή να υποχωρήσεις ή να ενεργήσεις έτσι ή έτσι την κάθε στιγμή. Και κάτι παραπάνω: Η σοφία δεν είναι απλώς σαν εργαλείο που σε βοηθάει να κάνεις τις δουλειές σου. Ο Θεός λέγεται πάνσοφος. Και πάνσοφος δεν είναι για να μπορεί να κάνει τις δουλειές του, αλλά είναι μέσα στο είναι του Θεού η πανσοφία και η παντοδυναμία και όλα τα άλλα ιδιώματά του. Η σοφία λοιπόν είναι παραδεισένια κατάσταση και όχι απλώς εργαλείο που βοηθιέμαι για να κάνω τούτο ή εκείνο. Αυτή καθ’ εαυτήν η κατάσταση είναι κάτι το θεϊκό.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2019”, σελ. 159, 160.