Περί κακότητος

Ο κα­κός σαν ερ­γά­της της κα­κί­ας, ερ­γά­ζε­ται ημέ­ρα και νύ­χτα γι’ αυ­τήν, δί­χως να με­τα­νοιώ­νει και αμοί­βε­ται έτσι με την αιώ­νια κό­λα­ση. Ο κα­κός εί­ναι άφρων, για­τί αρ­νή­θη­κε το χρη­στό ζυγό του Κυ­ρί­ου και το ελα­φρύ φορ­τίο Του και ανέ­λα­βε να κου­βα­λή­σει τον βα­ρύ­τα­το ζυγό του Δια­βό­λου και το φορ­τίο αυ­τού. Ο κα­κός εί­ναι άφρων, για­τί νο­μί­ζει ότι εξα­πα­τά και ότι δια­φεύ­γει τη Θεία Δίκη, που κρέ­με­ται πάνω από το κε­φά­λι του. Ο κα­κός εί­ναι άφρων, για­τί προ­κα­λεί από μό­νος του την οργή του Θεού, η οποία ετοι­μά­ζει γι’ αυ­τόν την αιώ­νια δια­μο­νή, την Κό­λα­ση.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως