Υπέρ την Πόρνην Αγαθέ Ανομήσας,
δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα,
αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι,
πόθω ασπαζόμενος τους αχράντους σου πόδας,
όπως μοι την άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης,
των οφλημάτων κράζοντι Σωτήρ.
Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με.