Dogma

Η Ακολουθία των Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Αγίων Νεομαρτύρων Θεσσαλονίκης – ΒΙΝΤΕΟ

Την Παρασκευή 10 Μαρτίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία της Γ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια κήρυξε το θείο λόγο.

Στην ακολουθία των Χαιρετισμών έψαλε η παιδική βυζαντινή χορωδία της Ακαδημίας Ψαλτικής «Ειρμός» υπό την διεύθυνση του κ. Σπυρίδωνα Ασπιώτη. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον χοράρχη κ. Σπυρίδωνα αλλά και τα παιδιά που πλαισίωσαν το αναλόγιο.


Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Χαῖρε στοργή πάντα πόθον νι­κῶ­σα».

Ἀναρίθμητα τά ἐγκώμια τοῦ ἱεροῦ ποιητοῦ τοῦ Ἀκαθίστου ὕ­μνου, τήν τρίτη στάση τοῦ ὁποίου ψάλαμε ἀπόψε ἐδῶ, στόν περι­καλ­λῆ ναό τῶν ἁγίων Νεο­μαρ­τύρων τῆς Χαλάστρας, τοῦ ἁγίου Ἀθα­νασίου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τῶν Κουλακιωτῶν, μαζί καί μέ τούς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ἐνώ­πιον τῆς σεπτῆς μορφῆς τῆς Ὑπε­ρα­­γίας Θεο­τόκου πού ἐπι­βλέ­πει καί μᾶς σκέπει ἀπό τήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βήματος, ὑμνοῦν καί αὐτοί τήν Παναγία μας καί μεσι­τεύ­ουν στήν ἀγάπη της γιά τά εὐ­λα­βῆ τέ­κνα της.

Ἑνώσαμε καί ἐμεῖς τίς φωνές μας, μαζί μέ τίς φωνές τῶν Ἀγ­γέ­λων πού ὑμνοῦν τή βασίλισσά τους, ἀλλά καί τίς ἀγγελικές φω­νές τῶν μελῶν τῆς παιδικῆς βυ­ζα­ντινῆς χορωδίας τῆς Μουσι­κῆς Ἀκαδημίας «Εἱρμός», πού ἔ­ψαλαν ὑπό τή διεύθυνση τοῦ κ. Σπυ­ρίδω­να Ἀσπιώτη τόσο γλυκά καί τόσο κατανυκτικά πρός τήν Παναγία μας, καί τῆς ἀπευθύναμε γιά μία ἀκόμη φορά, γιά μία ἀκό­μη Παρα­σκευή, τά «χαῖρε» τοῦ Ἀκα­θίστου ὕμνου της.

Καί παρότι ἀναρίθμητα εἶναι τά «χαῖρε» καί παρό­τι εἶναι προσε­κτι­κά ἐπιλεγμένα ἀπό τόν ἱερό ὑμνο­γράφο σάν τά πιό εὐώδη ἄνθη ἀπό τόν λειμώνα τῆς Θεομήτορος, δέν ἀρ­κοῦν, ἀ­δελ­­φοί μου, γιά νά περι­γράψουν τίς ἀρετές καί τίς χάρες της, δέν ἀρκοῦν γιά νά ἐκφράσουν τήν εὐ­χα­ριστία καί τήν εὐγνω­μο­σύνη μας γιά τίς ἄπειρες δωρεές της πρός ὅλους μας, δέν ἀρκοῦν γιά νά ἐκφράσουν τά αἰσθήματα τῶν καρ­διῶν μας πρός τήν Πανα­γία μητέρα μας.

Γιατί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὑπε­ρέχει σέ ὅλα, ἔτσι ὥστε καί οἱ πιό εὔγλωττοι ρήτορες καί οἱ πιό ἐμ­πνευ­σμένοι καί θεοκίνητοι ποι­ητές καί οἱ πιό γλυκύφθογγοι με­λω­δοί δέν κατόρθωσαν νά τῆς προσ­φέρουν ἐγκώμιο ἐπάξιο τῆς με­­γαλωσύνης της.

Ἡ Παναγία μας ὅμως, ἀδελφοί μου, γνωρίζει τά πεπερασμένα ὅ­ρια τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτή­των καί δέν ἐξετάζει τί τῆς προσ­φέρουμε ἀλλά πῶς τό προσφέ­ρου­με. Μᾶς ἀκούει μέ ἀγάπη καί δέ­χε­ται καί τά πιό ταπεινά ψελλί­σμα­τα τῆς ψυχῆς μας, ὅταν προέρ­χονται ἀπό τήν ἀγάπη μας γι᾽ αὐ­τήν.

Καί αὐτήν τήν ἀγάπη, τή βαθειά, τήν υἱική ἀγάπη καί ἀφοσίωση, ἐκφράζει καί ὁ ποιητής τοῦ Ἀκα­θί­στου ὕμνου μέ τόν στίχο τόν ὁποῖο προ­έταξα τῆς ὁμιλίας: «Χαῖρε στορ­γή πάντα πό­θον νικῶσα».

Ἄν ἡ στοργή κάθε μητέρας πρός τό παιδί της ὑπερβαίνει τά συνήθη μέτρα τῆς ἀγάπης καί τῆς διαπύ­ρου διαθέσεως, ὅπως γράφει ὁ Μέ­γας Βασίλειος, τοῦ ἀγαπῶ­ντος πρός τόν ἀγαπώμενο, ἡ στορ­γή τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυ­ρίου μας καί μητέρας ὅλων τῶν ἀν­θρώ­­πων ὑπερβαίνει κατά πολύ καί αὐτό τό μέτρο. Διότι ὑπερ­βαί­νει, κατά τόν ποιητή, «πάντα πόθον». Εἶναι τόσο με­γάλη, εἶναι τόσο βα­θειά, εἶναι τόσο τρυφερή καί γλυ­κειά ἡ στορ­γή τῆς Παναγίας μας, ὥστε ξεπερνᾶ κάθε πόθο καί κάθε ἐπιθυμία μας, ξεπερνᾶ ὅ,τι μπο­ροῦμε νά φαντασθοῦμε μέ τόν νοῦ μας καί νά ἐπιθυμήσουμε μέ τήν καρδιά μας.

Πῶς γίνεται ὅμως αἰσθητή καί κα­τανοητή αὐτή ἡ στοργή τῆς Πα­να­γίας μας; Γίνεται, ἀδελφοί μου, ὅταν ἔχουμε ἀνοικτή τήν ψυχή μας γιά νά τή δεχθοῦμε. Καί ἡ ψυ­χή μας εἶναι ἀνοικτή, ὅταν εἶναι γεμάτη ἀπό ἀπέραντη ἀγά­πη, ἀπό ἀπέραντο σεβασμό καί ἀπό ἀπό­λυ­τη ἀφοσίωση στήν Παναγία μας.

Τό «χαῖρε στοργή πάντα πόθον νικῶσα» τοῦ ποιητοῦ τοῦ Ἀκαθί­στου ὕμνου δέν ἐκφράζει μόνο τήν πίστη του γιά τή στοργή τῆς Παναγίας πρός τούς ἀνθρώπους, στοργή πού ἀποδεικνύεται μέ τίς ἀναρίθμητες ἐπεμβάσεις τῆς Πα­να­γίας μας στήν προσωπική ζωή τοῦ καθενός μας, στή ζωή ὅλων τῶν πιστῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν ἁγίων, ἀλλά καί στή ζωή τοῦ Ἔ­θνους μας. Ἐκφράζει καί τή δική του, προσωπική ἀγάπη καί στοργή πρός τήν Παναγία, ἐκφράζει τόν πόθο καί τή λαχτάρα τῆς ψυχῆς του πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πόθος καί λαχτάρα πού ὑπερ­βαί­νει κάθε ἄλλη ἀγάπη καί κάθε ἄλ­λο πόθο γήινο καί κοσμικό.

Διότι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀγάπη καί ἡ στορ­γή δέν γίνεται μέ τίποτε ἄλ­λο κα­λύτερα ἀντιληπτή ἀπό ὅ,τι μέ τήν ἀγάπη καί τή στοργή. Καί ὅσο πε­ρισ­σό­τερη ἀγάπη καί στορ­γή προσ­φέ­ρουμε ἐμεῖς, τόσο περισ­σότερη ἀγάπη καί στοργή αἰσθα­νό­­μεθα ὅτι λαμ­βάνουμε ἀπό τήν Παναγία μη­τέρα μας. Ὁ πόθος καί ἀφοσίω­σή μας σέ Αὐτήν μᾶς κάνει νά τήν αἰ­­σθανόμεθα διαρκῶς πα­ρού­σα στή ζωή μας, μᾶς κάνει νά ἀπευ­θυνόμεθα διαρκῶς πρός Αὐ­τήν, νά τῆς ἐμπιστευόμεθα τά αἰ­τή­ματα τῶν καρδιῶν μας, καί νά νιώθου­με περισσότερο καί τή δική της ἀγάπη.

Ἄς αὐξήσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη μας πρός τήν Παναγία μας, ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ τίς πρά­ξεις μας καί τή ζωή μας. Ἄς τῆς ἐκφρά­ζουμε τήν ἀγάπη μας μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς μας, μέ τήν ταπείνωσή μας, μέ τήν ἀφοσίωση καί τήν ἐμπιστοσύνη μας σέ Ἐκείνη. Ἄς τῆς ἐκφρά­ζου­με τήν ἀγάπη καί τήν υἱική στορ­γή μας μέ τούς ὕμνους καί τίς προ­σευχές μας. Ἄς εἶναι ἡ Παναγία μας τό ση­­μεῖο ἀναφορᾶς τῆς ζωῆς μας, καί στίς ὧρες τῆς χαρᾶς καί στίς ὧρες τῆς θλίψεως καί τῆς δοκιμα­σίας. Καί τότε καί Ἐκείνη θά σπεύ­δει γιά νά μᾶς βοηθήσει, γιά νά μᾶς παρη­γορήσει, γιά νά μᾶς ἐνι­σχύσει μέ τή μητρική της στοργή καί μέ τήν ἀκοίμητη πρεσβεία της στόν Υἱό της γιά μᾶς, ὥστε νά ἐπα­ναλαμ­βά­νουμε καί ἐμεῖς, ὡς ἀπο­δέκτες τῆς στοργῆς καί τῆς ἀγάπης της, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο πάντοτε: «Χαῖ­ρε στοργή πάντα πό­θον νικῶ­σα. Χαῖρε νύμφη ἀνύμ­φευ­τε».

Σέ αὐτήν τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό πάντοτε κατέφευγε τό Γένος μας, ἀδελφοί μου, σέ δύσκολες στιγμές, καί νομίζω πώς καί τώρα μόνο σέ Ἐκείνη πρέπει νά καταφεύγουμε, διότι δυστυχῶς τά ὦτα τῶν ὑψηλά ἱσταμένων εἶναι ὦτα μή ἀκουόντων. Μόνον ἡ Παναγία μας εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία θά κλίνει εὐήκοο οὖς γιά νά προστατεύσει καί τήν πατρίδα μας καί τή Μακεδονία μας. Γι᾽ αὐτό ἄς καταφεύγουμε σέ Ἐκείνη ἡ ὁποία ποτέ δέν θά μᾶς γελάσει, διότι εἶναι ἡ μητέρα μας ἡ γεμάτη στοργή καί γεμάτη ἀγάπη πρός ὅλους μας.