Dogma

Η δύναμη της αγάπης

Και μ’ αυτή τη διαφωνία, για το τι έβλεπε ο καθένας, άρχισαν να φι­λονεικούν, λέγοντας και υποστηρί­ζοντας άλλο ο ένας, άλλο ο άλλος. Κ’ έφτασαν στο τέλος να χτυπηθούν τόσο πολύ, που πληγώθηκαν. Και, προς μεγάλη χαρά του διαβόλου, χω­ρίστηκαν ο ένας απ’ τον άλλο, ζω­ντας σαν ξένοι.

Δύο μο­ναχοί ήθε­λαν να ασκητέψουν μαζί. Ο πρώτος συλλογίστηκε:

– Ο,τι θέλει ο αδελφός, εκείνο και θα πράξω. Και ο άλλος, όμως, σκε­φθηκε το ίδιο:

– Θα κάνω πάντα το θέλημα του αδελφού μου.

Κ᾽ έζησαν έτσι μαζί, με πολλή αγά­πη, γι’ αρκετά χρόνια. Ωστόσο, βλε­ποντας ο διάβολος την αγάπη και την ομόνοιά τους, δεν μπορούσε να το υποφέρει, και βάλθηκε να τους χωρί­σει. Πάει, λοιπόν, ο δαίμονας και στε­κεται μπροστά στην πόρτα τους, και φαινότανε στον ένα μοναχό σαν πε­ριστέρι και στον άλλο σαν κουρούνα. Λέγει, λοιπόν, ο ένας στον άλλο:

-Βλέπεις, αδελφέ, κείνο το περιστέρι;

-Δεν είναι περιστέρι, του λέει ο άλλος, είναι κουρούνα.

Και μ’ αυτή τη διαφωνία, για το τι έβλεπε ο καθένας, άρχισαν να φι­λονεικούν, λέγοντας και υποστηρί­ζοντας άλλο ο ένας, άλλο ο άλλος. Κ’ έφτασαν στο τέλος να χτυπηθούν τόσο πολύ, που πληγώθηκαν. Και, προς μεγάλη χαρά του διαβόλου, χω­ρίστηκαν ο ένας απ’ τον άλλο, ζω­ντας σαν ξένοι.

Ύστερ’ από τρεις μέρες, όμως, συνήλθαν απ’ τη μέθη του θυμού και με σύνεση ξαναγύρισαν στην πρώτη τους κατάσταση. Έβαλαν, λοιπόν, με­τάνοια ο ένας στον άλλο, κι άρχισαν να εξομολογούνται και να φανερώνουν ο ένας στον άλλο εκείνο που είχαν στην καρδιά τους όταν πρωτοσμίξανε, δη­λαδή να κάνει ο ένας το θέλημα του άλλου. Και γνωρίζοντας έτσι τον πο­λεμο που τους είχε στήσει ο αιώνιος εχθρός, έμειναν πιά για πάντα μαζί, με ειρήνη και ομόνοια σε όλα.

Εκ του Γεροντικού