Dogma

Αρχιερατική Αγρυπνία για την «Παναγία Γοργοεπήκοο» στη Νάουσα

Την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης τελέστηκε η καθιερωμένη Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή της συνάξεως της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, αντίγραφο της οποίας φυλάσσεται στον Ιερό Ναό. 

Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Δέν ὑπάρχει κανένας μήνας τοῦ χρόνου ἀπό τόν ὁποῖο νά ἀπου­σιάζει κάποια ἑορτή τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας καί μητέρας πάντων τῶν χριστιανῶν, τῆς στοργικῆς προστασίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ἀμέτρητα τά ὀνόματα πού τῆς ἀπέδωσε ἡ εὐλάβεια καί ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων, ἀναρίθμητες οἱ ἱερές καί θαυματουργές της εἰκό­νες, ἑκατομμύρια τά θαύματά της, πού μᾶς κάνουν νά τήν τιμοῦμε καί νά τήν εὐλογοῦμε καθημερι­νά, ἀλλά συγχρόνως καί νά ἐμπι­στευόμαστε στή φροντίδα καί τή μεσιτεία της ὄχι μόνο τή ζωή μας ἀλλά καί ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί μᾶς ἀνησυχεῖ, ὅ,τι μᾶς δημι­ουρ­γεῖ ἀμφιβολία ἤ ἀκόμη καί φόβο.

Γιατί ὅμως ὅλη αὐτή ἡ σχέση τῶν ὀρθοδόξων μέ τήν Παναγία μας, μέ τή Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας, μέ τή σκέπη καί τήν προστασία ὅσων προστρέχουν σ᾽ αὐτήν;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει τό προσωνύμιο τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τό­κου, πού φέρει ἡ ἱερά της εἰκό­να, τήν ὁποία τιμοῦμε ἀπόψε ἀγρυ­­πνώντας, τό προσωνύμιο «Γορ­­γο­επήκοος», πού σημαίνει δη­λα­­δή αὐτήν πού ἐπακούει τά αἰτή­ματά μας γρήγορα, αὐτήν πού δέν μᾶς ἀφήνει νά περιμένουμε, ἀλλά τά ἱκανοποιεῖ κατά τό δυνατόν ἄμεσα.

Τιμοῦμε, λοιπόν, ἀπόψε τή σύ­να­ξη τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου, ἡ ὁποία φυλάσσεται στήν ἱερά μονή Δοχειαρίου, ἀγρυπνώντας καί ἐπι­κα­λούμενοι καί ἐμεῖς τή χάρη της καί τήν ἄμεση ἐπέμβασή της στή ζωή μας, τή φυσική καί τήν πνευ­ματική, καί στόν κόσμο μας, πού αἰσθάνεται καί πάλι ἔντονη τήν πίεση τῆς πανδημίας, πού μᾶς δοκιμάζει τούς τελευ­ταί­ους μῆνες.

Ὁ ἄνθρωπος, ἰδιαιτέρως ὁ ἄν­θρω­πος τῆς ἐποχῆς μας, πού εἶναι συνηθισμένος στήν ταχύτητα πού τοῦ προσφέρει ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη, εἶναι βιαστικός καί ἀνυ­πόμονος στή ζωή του. Θέλει ὅλα νά γίνονται γρήγορα, νά μήν περι­μένει, νά μήν κάνει λίγη ὑπομονή. Γι᾽ αὐτό καί ἴσως ἑλκυόμεθα καί συγκινούμεθα περισσότερο ἀπό τήν «Γοργοεπή­κοο» Παναγία, ἡ ὁποία σάν στορ­γική μητέρα συγκα­ταβαίνει στήν ἀδυναμία μας, ὑποχωρεῖ βλέπο­ντάς μας νά ἀδημονοῦμε γιά τήν ἐπέμβαση καί τή συνδρομή της, καί δέχεται τά αἰτήματά μας καί σπεύδει νά ἀνταποκριθεῖ καί νά τά ἱκανο­ποιήσει.

Αὐτό ἔκανε, ἀσφαλῶς, καί ἀπό­ψε, πού συγκεντρωμένοι ἐδῶ,  στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, ἑνώσαμε τή φω­νή μας, ἑνώσαμε τήν προσευχή μας πρός τήν Γορ­γοεπήκοο Πανα­γία μητέρα μας, καί τήν ἱκετεύσα­με γιά ὅ,τι ὁ κα­θέ­νας μας ἔχει ἀνάγκη. Τήν παρα­καλέσαμε ὅμως, ἀσφαλῶς, ὅλοι νά μᾶς ἀπαλλάξει καί ἀπό τόν πειρα­σμό τοῦ κορωνοϊοῦ πού μᾶς τα­λαι­πωρεῖ ὅλους ἀλλά καί δοκι­μάζει πολλούς ἀδελφούς μας. Τήν παρακαλέσαμε νά φανεῖ καί σέ αὐτή τήν περίπτω­ση «γοργοεπή­κοος» καί νά ἀντα­πο­κρι­θεῖ στό αἴτημά μας.

Ἄν ὅμως θέλουμε τήν ταχινή βοή­θεια τῆς Παναγίας μας, ἄν θέ­λου­με νά ἔχουμε θάρρος καί παρ­ρησία νά τῆς ζητοῦμε νά ἱκανο­ποιήσει τά αἰτήματα τῶν καρ­διῶν μας, τί θά πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη καί εὐνόητη: Θά πρέπει νά φροντίζου­με νά εἴμεθα καί ἐμεῖς γρήγοροι στήν ἐκπλήρωση τῶν αἰτημάτων τῆς Παναγίας μας. Γιατί δέν μπο­ρεῖ νά ἀνυπομονοῦμε γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν αἰτημάτων μας καί νά ζητοῦμε τήν ἄμεση ἱκα­νοποίησή τους, ἀλλά ἐμεῖς νά εἴ­με­θα ἀργοί καί βαρεῖς στήν ὑπα­κοή μας στό θέλημα καί τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ, νά εἴμεθα νωθροί καί ἀδιάφοροι στήν εὐχαριστία, στήν προσευχή, στήν ἀγάπη, στήν ὑπακοή. Δέν μποροῦμε νά ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία νά ἀκούσει αὐτά πού τῆς ζητοῦμε καί νά τά μετα­φέ­ρει στόν Υἱό της, ἀλλά ἐμεῖς νά μήν δίδουμε προσοχή σέ ὅσα μᾶς λέγει Ἐκεῖνος ὅτι πρέπει νά κά­νουμε στή ζωή μας. Δέν μποροῦμε νά ζητοῦμε τή βοήθεια τῆς Πα­να­γίας, καί συγχρόνως νά μήν δίδου­με σημασία σέ ὅσα μᾶς ὑπαγορεύει νά κάνουμε στή ζωή μας.

Ἡ Παναγία μας ἔχει πάντοτε διά­θεση νά μᾶς βοηθήσει, γιατί ἡ μη­τρική της ἀγάπη θλίβεται, ὅταν ὑπο­φέρουμε, ἀλλά δέν ὑπάρχει ἀμ­­φι­βολία ὅτι ἐπιθυμεῖ συγχρό­νως νά μᾶς βοη­θή­σει νά διδα­χθοῦ­με ἀπό ὅσα ἐπιτρέπει ὁ Υἱός νά μᾶς δοκιμάσουν, νά διδα­χθοῦ­με τήν ὑπομονή καί νά ἀσκη­θοῦμε περισ­σό­τερο στήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ἀλλά καί στήν ὑπο­ταγή σέ αὐτό. Διότι ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Χρι­στός νά ἔρθει στή ζωή μας, ὅποιος πειρασμός καί νά εἶναι, ἔχει ἕνα σκοπό. Καί αὐτόν πρέπει νά τόν μάθουμε: Εἶναι νά μήν ἐμπι­στευ­ό­μεθα στίς δικές μας δυνά­μεις καί στίς δικές μας ἱκα­νότητες, ἀλλά νά ἐμπιστευόμεθα «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωή ἡμῶν» Χριστῷ τῷ Θεῷ.

Καί ὅταν ἡ Παναγία βλέπει τή δι­κή μας διάθεση, βλέπει τή δική μας προσπάθεια νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά κάνουμε ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, τότε θά σπεύδει μέ μεγαλύτερη διάθεση νά μᾶς βοηθᾶ σέ ὅ,τι τῆς ζητοῦμε. Καί θά εἶναι πιό γρήγορη καί Ἐκείνη, ἄν καί ἐμεῖς εἴμεθα «γρήγοροι» στήν ὑπα­κοή τοῦ Υἱοῦ της, ἄν ποθοῦμε νά κάνουμε στή ζωή μας ὅ,τι ἔκα­νε καί συνεχίζει νά κάνει ἡ Πα­ναγία μας: νά εἶναι ἡ ταχινή βοή­θεια στή ζωή μας.

Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά της γιά νά ἔχουμε πάντοτε πλούσια τή χάρη καί τή βοήθεια τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, τῆς Γοργοεπηκόου.