Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προχείρησε σε πνευατικούς τους δύο εφημερίους της ενορίας π. Μιχαήλ Ποδαρά και π. Εμμανουήλ Τσιτσάμη. Επίσης, χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Ιωάννη Τσιτσάμη, κατά σάρκα υιό του εφημερίου της ενορίας π. Εμμανουήλ.
Κατά τη διάρκεια της πανηγύρεως τέθηκαν σε προσκύνηση των πιστών αποτμήματα ιερών λειψάνων του Αγίου Νικολάου που μετέφερε ο Σεβασμιώτατος από την Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου φυλάσσονται.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑπείκετε, αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες».
Τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα τή μνήμη ἑνός προσφιλοῦς ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑνός μεγάλου καί θαυματουργοῦ ἱεράρχου, τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἀρχιεπισκόπου Μύρων, καί προστάτου τῆς ἐνορίας σας. Καί φέτος τόν τιμοῦμε ἰδιαιτέρως μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο τῆς συμπληρώσεως 1700 χρόνων ἀπό τή σύγκληση τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅπου συμμετεῖχε ὁ ἅγιος Νικόλαος μαζί μέ τούς ἄλλους ἁγίους καί θεοφόρους πατέρες καί εἶχε πρωταγωνιστικό ρόλο στήν καταδίκη τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος προσέβαλε μέ τή διδασκαλία του τόν Κύριό μας, λέγοντας ὅτι ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα ἀλλά εἶναι κτίσμα.
Ὁ αἱρετικός Ἄρειος ἐπέμενε στίς κακοδοξίες του σέ τέτοιον βαθμό, ὥστε ὁ ἤρεμος καί πρᾶος ἅγιος Νικόλαος σήκωσε, σύμφωνα μέ τόν Βίο του, τό χέρι του καί ράπισε τόν Ἄρειο, γιά νά τόν ἀναγκάσει νά σταματήσει τίς βλασφημίες του ἐναντίον τοῦ Κυρίου. Ἡ αὐθόρμητη καί δικαιολογημένη αὐτή κίνησή του ὅμως ἦταν ἀντίθετη μέ τόν νόμο, γιατί δέν ἐπιτρεπόταν νά χειροδικεῖ κανείς ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος, τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, πού παρίστατο στίς συνεδριάσεις τῆς Συνόδου. Ἔτσι κάποιοι ὑποστηρικτές τοῦ Ἀρείου ζήτησαν νά τιμωρηθεῖ ὁ ἅγιος Νικόλαος. Καί παρότι ὁ Μέγας Κωνσταντίνος σεβόταν πολύ τόν ἅγιο Νικόλαο καί γνώριζε πῶς ἔφθασε σ᾽ αὐτό τό σημεῖο, ἀναγκάσθηκε νά ἐφαρμόσει τόν νόμο καί νά φυλακίσει τόν Ἅγιο.
Τή νύκτα ὅμως, καθώς ὁ ἅγιος Νικόλαος βρισκόταν στή φυλακή, ἐμφανίσθηκε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος συνοδευόμενη ἀπό τόν Υἱό της, τόν Κύριό μας, καί ρώτησαν τόν ἅγιο Νικόλαο γιά ποιόν λόγο βρίσκεται ἐκεῖ φυλακισμένος. Ἐκεῖνος ἀπήντησε ὅτι βρίσκεται στή φυλακή γιά τή δική τους ἀγάπη. Τότε τόν ἀπήλλαξαν ἀπό τά δεσμά πού εἶχε καί ὁ Χριστός τοῦ ἔδωσε ἕνα Εὐαγγέλιο, ἐνῶ ἡ Παναγία μας τοῦ ἔδωσε τό ὠμόφορο πού τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει.
Τήν ἑπόμενη ἡμέρα κατά τή συνεδρίαση τῆς Συνόδου ὁ ἅγιος Νικόλαος ἀφηγήθηκε στούς πατέρες, πού ἔκπληκτοι τόν εἶδαν ἀνάμεσά τους, τί συνέβη, καί ὅλοι μαζί δόξασαν τόν Θεό, γιατί καί μέ αὐτό τό θαῦμα ἐπιβεβαίωσε τήν ὀρθότητα τῆς πίστεως τοῦ ἁγίου Νικολάου καί τῶν ἄλλων πατέρων, ὁ δέ Μέγας Κωνσταντίνος γονάτισε καί ζήτησε συγγνώμη ἀπό τόν ἅγιο Νικόλαο.
Ἡ πίστη τοῦ ἁγίου Νικολάου ἦταν ὀρθή, γιατί ἔκανε αὐτό πού σύστησε καί σέ ἐμᾶς σήμερα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Τί μᾶς σύστησε; Μᾶς σύστησε νά πιστεύουμε καί νά ἀκολουθοῦμε τούς ἡγουμένους μας, αὐτούς δηλαδή πού ἡγοῦνται καί προηγοῦνται μέσα στήν Ἐκκλησία, γιατί αὐτοί μεταφέρουν τήν ὀρθή πίστη, μεταφέρουν τήν παράδοση τῆς πίστεως καί τῆς θείας λατρείας, ὅπως τήν παρέλαβαν ἀπό τούς προηγούμενους μέχρι τούς ἀποστόλους καί τόν Κύριό μας.
Ὅποιος δέν ἀκολουθεῖ ὅσα διδάσκουν καί ὑποδεικνύουν οἱ παλαιότεροι καί κάνει ὅ,τι ὁ ἴδιος θεωρεῖ σωστό, αὐτός κινδυνεύει νά βρεθεῖ στή θέση τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου, νά παρεκκλίνει δηλαδή ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί νά ἐκπέσει στήν αἵρεση, γιατί δέν πιστεύει ὅσα διδάσκουν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι πατέρες, ἀλλά ὅσα νομίζει ὁ ἴδιος καί ἔτσι καταλήγει στήν αἵρεση καί τήν πλάνη.
Κάποιοι νομίζουν ὅτι ἡ ὑπακοή μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι μία ἐγωιστική ἀπαίτηση τῶν Ἐπισκόπων, τῶν ἡγουμένων, τῶν ἱερέων ἤ ὅποιων ἔχουν μία θέση εὐθύνης. Αὐτό ὅμως δέν ἀληθεύει.
Ἡ ὑπακοή εἶναι ἡ ἀσφαλιστική δικλείδα πού μᾶς προστατεύει ὅλους ἀπό μικρότερες ἤ μεγαλύτερες πτώσεις καί μᾶς διατηρεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία ἀσφαλεῖς, ἀλλά καί μᾶς δίδει τή βεβαιότητα ὅτι βαδίζουμε σωστά στή ζωή μας καί μποροῦμε νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τό ἔκανε καί ὁ προστάτης τῆς ἐνορίας σας, ὁ ἅγιος Νικόλαος, ἀρχιεπίσκοπος Μύρων ὁ θαυματουργός, καί νά πειθόμεθα καί νά ὑπακοῦμε στούς ἡγουμένους μας. Διότι τήν ὑπακοή πού μᾶς ζητοῦν δέν τήν ζητοῦν γιά νά ἐπιβληθοῦν, ἀλλά γιατί ἔχουν χρέος καί αὐτοί νά τήν ζητοῦν ἀπό τόν καθένα μας, διότι ἔχουν εὐθύνη γιά μᾶς καί θά δώσουν λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν μᾶς δίδαξαν τήν ὑπακοή καί δέν μᾶς παρακίνησαν νά τηροῦμε ὅλα ὅσα διδάχθηκαν καί αὐτοί ἀπό τούς προηγουμένους, ὥστε νά παραμένουμε ὅλοι ἑνωμένοι καί νά μήν παρεκκλίνουμε οὔτε ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη οὔτε ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἔτσι παρέμεινε καί ὁ ἅγιος Νικόλαος στήν ὀρθή πίστη, σέ ἀντίθεση μέ τόν Ἄρειο, καί ἁγιάσθηκε καί τιμᾶται ἀπό ὅλους μας γιά τό ἔργο καί τήν προσφορά του, ἀλλά καί τή συμβολή του στήν καταδίκη τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἀρείου καί τόν θρίαμβο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
Ἄς ἐπικαλούμεθα τίς πρεσβεῖες καί ἄς προσπαθοῦμε νά μιμηθοῦμε τήν ἁγία ζωή του, ὑπακούοντας καί ἐμεῖς στούς ἡγουμένους μας, γιά νά ἔχουμε τή χάρη του καί γιά νά εἶναι ὁ δρόμος τῆς ὑπακοῆς μας πιό εὔκολος καί ἐπιτυχής.
