Να ακούς τον πόνο των ανθρώπων

Αγά­πη εί­ναι να ακού­σεις με πόνο την στε­νο­χώ­ρια του άλ­λου… Αγά­πη εί­ναι και ένα βλέμ­μα πο­νε­μέ­νο και ένας λό­γος που θα πεις με πόνο στον άλ­λον, όταν αν­τι­με­τω­πί­ζει κά­ποια δυ­σκο­λία… Αγά­πη εί­ναι να συμ­με­ρι­στείς τη λύπη του, να τον ανα­παύ­σεις στη δυ­σκο­λία του… Αγά­πη εί­ναι να ση­κώ­σεις έναν βαρύ λόγο που θα σου πει… Όλα αυτά βο­η­θούν πε­ρισ­σό­τε­ρο, από τα πολ­λά λό­για και τις εξω­τε­ρι­κές εκ­δη­λώ­σεις.

Όταν πο­νάς εσω­τε­ρι­κά για τον άλ­λον, ο Θεός τον πλη­ρο­φο­ρεί για την αγά­πη σου και την κα­τα­λα­βαί­νει, χω­ρίς εξω­τε­ρι­κές εκ­δη­λώ­σεις. Όπως και όταν δεν εκ­δη­λώ­νε­ται η κα­κία μας, αλλά εί­ναι εσω­τε­ρι­κή, πάλι ο άλ­λος την κα­τα­λα­βαί­νει.

Βλέ­πεις και ο διά­βο­λος, όταν πα­ρου­σιά­ζε­ται ως «άγ­γε­λος φω­τός», φέρ­νει τα­ρα­χή, ενώ ο Άγ­γε­λος ο πραγ­μα­τι­κός, φέρ­νει μια απα­λή ανέκ­φρα­στη αγαλ­λί­α­ση.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης