Η Αποστολική Διακονία στην Οικουμένη
Όταν πριν 40 χρόνια οι άνθρωποι άκουγαν για την Ιεραποστολή και την προοπτική του έργου μέσα στην ιστορία, από τον τότε προκάτοχό μου στην Αποστολικη Διακονία και νυν Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, μειδιούσαν. Η σημερινή πραγματικότητα δικαίωσε την προσπάθεια αυτή, που απέδωσε πολλούς καρπούς, που καρποφορούν σε πολλές πλευρές της ιστορίας της Εκκλησίας και του κόσμου.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Επίσκοπος Φαναρίου
Μέριμνα του εκκλησιαστικού επιτελικου οργανισμού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος αποτελεί ο προγραμματισμός, η οργάνωση και η εκτέλεση του Ιεραποστολικού, κοινωνικού, κατηχητικού, μορφωτικού, πολιτιστικού και εκδοτικού έργου της Εκκλησίας.
Η προσπάθεια, η οποία καταβάλλεται στους συγκεκριμένους τομείς εν σιωπή για 78 και πλέον ολόκληρα χρόνια, είναι τεράστια. Τα τελευταία σαράντα χρόνια η Αποστολικη Διακονία ανοίχτηκε στην οικουμένη ενισχύοντας, μέσα στα πλαίσια της κανονικής εκκλησιαστικής αλληλεγγύης, το ιεραποστολικό έργο 60 και πλέον ανά τον κόσμο Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών σε πολύπαθους λαούς της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Ασία, Απω Ανατολή), του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, των Ορθοδόξων Εκκλησιών των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης.
Όταν πριν 40 χρόνια οι άνθρωποι άκουγαν για την Ιεραποστολή και την προοπτική του έργου μέσα στην ιστορία, από τον τότε προκάτοχό μου στην Αποστολικη Διακονία και νυν Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, μειδιούσαν. Η σημερινή πραγματικότητα δικαίωσε την προσπάθεια αυτή, που απέδωσε πολλούς καρπούς, που καρποφορούν σε πολλές πλευρές της ιστορίας της Εκκλησίας και του κόσμου.
Το άνοιγμα αυτό στον κόσμο μας οδήγησε άδιάλειπτα και ενεργώς ήσυχα στην αναζήτηση δραστηριοτήτων, που θα πρόβαλαν την ιστορία και τον πολιτισμό μας, και θα ανεδείκνυαν τον κοινωνικό χαρακτήρα του επιτελούμενου έργου. Τα εγχειρήματα δεν ήταν ούτε είναι εύκολα. Υπάρχουν αντικειμενικές και τεχνικές δυσκολίες. Η εκκλησιαστική διοίκηση, όταν μάλιστα καθηλώνεται στα λεγόμενα «αυτονόητα» τιράγματα, δεν δύναται να κατανοήσει την Ιστορική πραγματικότητα, να αφουγκραστεί την αγωνία των λαών της γης και να αποφύγει τις οξειδώσεις του χρόνου.
Παρ’ όλα αυτά γυρεύουμε την καρδιά, το νου, την ευαισθησία, τη λεπτότητα και το κουράγιο των ανθρώπων να προχωρούν έμπρός. Και αυτό το μήνυμα καλείται να δώσει η Αποστολικη Διακονία και μέσα από αυτή την αποψινή σύναξη που παρουσιάζονται τα βιβλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κου Αναστασίου με θέμα την ιεραποστολή και η προέκταση αυτού του έργου στον τομέα του πολιτισμού.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δεν είναι για την Αποστολικη Διακονία απλά και μόνο ένας συγγραφεύς του οποίου τα βιβλία παρουσιάζονται. Είναι, εκτός των άλλων, ο «άνθρωπος της Αποστολικης Διακονίας», αφού διακόνησε στη θέση του Γενικού Διευθυντού του Οργανισμού επί 25 χρόνια και μέχρι σήμερα δεν έχει παυσει να ένδιαφέρεται γι’ αυτήν, ήταν ο δάσκαλός μας στο Πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό, και όταν καλείσαι να μιλήσεις για εκείνον, αυτό καλλιεργεί άπό μόνο του μια διάθεση σιωπής και ένα δέος.
Το όνειρό Σας, Μακαριότατε, στην Αποστολικη Διακονία ήταν ότι τελικά μέσα στην άγάπη και την έλευθερία, δπως τις αποκαλύπτει το Ευαγγέλιο, θα μπορούσε στον χώρο και το έργο της ιεραποστολής να υπάρξει κάτι ουσιαστικό. Και εδώ απόψε έχουν έλθει αρκετοί άνθρωποι που μοιράσθηκαν τότε μαζί Σας αυτό το όνειρο.
Όπως γράφετε, «η Ορθοδοξία δεν είναι μία συνομοσπονδία Εκκλησιών, αλλά η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολχκή Εκκλησία και δεν διστάσατε να καταλογήσετε ευθύνες σε όσους άλλοιώνουν και ύποπτα αποπροσανατολίζουν τους στόχους της ιεραποστολής και την μετατρέπουν σε μέσο και όργανο άλλων σκοπών που δημιούργησε τραγικές περιπέτειες».
Αυτό μας κληροδοτήσατε να συνάσουμε τόσα χρόνια μετά χωρίς η δραστηριότητα αύτή να χάσει την ιερότητα της σιωπής, να χάσει την ευαισθησία για κάθε τι που καλλιεργεί την ανθρωπιά, την αμοιβαιότητα, την καταλλαγή, την ειρήνη, τον πολιτισμό, τη φιλανθρωπία, την καλοσύνη. Άλλωστε σε όλες τις δύσκολες στιγμές της διακονίας Σας, μιλάτε για «δύναμη άντιστάσεως στην παρακμή. Δύναμη δημιουργίας για μια κοινωνία αλληλεγγύης και αγάπης, με περισσότερο φως, πασχαλινό φως».
Σας ευχαριστούμε, λοιπόν, Μακαριότατε, γιατί σήμερα, με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας, αισθανόμαστε την παρουσία Σας και την ακτινοβολία της καρδιάς σας. Σας ευχαριστούμε, διότι μας μαθαίνετε να είμαστε συνεπείς και άληθινοί, να ζούμε αύτό που πιστεύουμε, να αγαπάμε αληθινά, να κατανοούμε τον διαφορετικό, να μην πιστεύουμε σε ένα εύκολο Χριστιανισμό.
Από καρδίας ευχαριστούμε, και Εσάς, Μακαριότατε Ποιμενάρχα μας, διότι «εν γη έρήμψ, εν δίψει καύματος, εν γη άνύδρφ» (Δευτερ. 32,10) γίνεσθε κοινωνός των οραμάτων και των έλπίδων μας. Διότι μας έμπιστεύεσθε και μας διδάσκετε να κάνουμε ολοένα και πιο έμφανή στον «χυτό μας την δόξα του θεου, που είναι η πίστη στην ανεπανάληπτη άξία του ανθρωπίνου προσώπου. Σας ευχαριστώ ακόμη, διότι η ευλογία που μας δώσατε για την αποψινή έκδήλωση μας έδειξε, για μια άκόμη φορά, ότι ως Προκαθήμενος εν τοπφ θεου έχετε μια εσωτερική πνευματική ευρυχωρία και έτσι αντέχετε την παρουσία των άδελφών Σας και των παιδιών Σας.
Ευγνώμονες ευχαριστίες και προς τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας της Εκκλησίας μας, που παρά τις τόσες δυσκολίες, στέκονται συγκηρηναΐοι και συναντιλήπτο- ρες στο έργο της Αποστολικης Διακονίας, εκφράζουν πάντοτε άγαπητικό λόγο και, η προσευχή τους μας στηρίζει.
Οφειλετικές ευχαριστίες προς όλους τους εκλεκτούς προσκεκλημένους από τον πολιτικό, ακαδημαϊκό, επιστημονικό, έπιχειρηματικό, θεολογικό χώρο και άλλους φορείς, γιατί η παρουσία σας καλλιεργεί την σχέση και την συνεργασία για το έργο που γίνεται.
Θερμές ευχαριστίες στον Σεβ. Μητροπολίτη Ιλίου, Πετρουπόλεως και Αχαρνών κ. Αθηναγόρα, στους ελλογιμώτατους καθηγητές κ. Μάριο Μπέζγο, Κοσμήτορα της θεολογικής Σχολής Αθηνών, κ. Μιχαήλ Τρίτο, Κοσμήτορα της θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, κ. Ιωάννη Καζάζη, Καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης και Πρόεδρο του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, τον κ. Κώστα Ιορδανίδη, Δημοσιογράφο, τον νέο Διδάκτορα θεολογίας κ. Νικόλαο Τσιρέβελο, ως και την καλή φίλη κα Μαρία Αντωνιάδου, Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, που άνέλαβαν απόψε την μεγάλη ευθύνη της παρουσίασης.
Ευχαριστίες εγκάρδιες στον Πρόεδρο της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα κ. J. Wright, τον Γενικό Μάνατζερ κ. Παντελή Πανο, την κα Μαρία Γεωργοπούλου, Διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και τους καλούς συνεργάτες τους, για την δωρεάν παραχώρηση του Αμφιθεάτρου, και για την πολιτιστική συνεργασία που έχουμε ήδη ξεκινήσει.
Ένα αληθινό ευχαριστώ από καρδίας και για την αγάπη της κοινωνίας των πολιτών που χρόνια τώρα μας έμπιστεύονται και συνδράμουν άπό το υστέρημα η το περίσσευμά τους το έργο της Αποστολικής Διακονίας, ήτοι: την διάδοση του λόγου του θεου, την ενίσχυση της έξωτερικής ιεραποστολής και των προγραμμάτων πολιτισμού, την απρόσκοπτη λειτουργία του φοιτητικού οικοτροφείου, βοήθεια, την οποία προσφέρουν είναι ουσιαστικά πρόσληψη της αγωνίας του κόσμου. Η συναντίληψη και ευαισθησία όλων αυτών των ανθρώπων που ενισχύουν το έργο της Αποστολικής Διακονίας, πέραν των υλικών μεγεθών, τιμάται ως δημιουργία που φανερώνει την σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο. Όλη αυτή την προσφορά τους θα μπορούσα να την ονομάσω με τις λέξεις αγάπη, ελπίδα, όραμα, που τις ακούμε κάποτε ψυχρά και μας φαίνονται υπόδικες η και ακυρωμένες. Ο θεός να ανταποδίδει στην αγάπη τους καρπόν εκατονταπλασίονα.
Τέλος, η εκδήλωση αυτή δεν θα μπορούσε να διοργανωθεί χωρίς τα στελέχη της Αποστολικης Διακονίας. Όλα τα στελέχη. Από τον πρώτο, που είναι τα μέλη του Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου, μέχρι και τον τελευταίο. Όλοι εργάσθηκαν με ζήλο και φιλοτιμία. Και γι’ αυτό από καρδίας τους ευχαριστώ και παρακαλώ να γνωρίζουν ότι τους θεωρώ πολύτιμους συνεργάτες και άδελφούς.
Μακαριότατοι, Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι,
Βρισκόμαστε ως λαός σ’ ένα σταυροδρόμι. Δεν είμασταν ποτέ απομονωμένοι. Μείναμε πάντα ανοιχτοί σ’ όλα τα ρεύματα, σ’ Ανατολή και Δύση. Και τα αφομοιώναμε θαυμάσια τις ώρες που λειτουργούσαμε ως εύρωστος οργανισμός. Είμαστε μέρος του κόσμου, συνυπάρχουμε και συνταραζόμαστε κι’ εμείς άπό διαδοχικές κρίσεις και φόβους, που δεν άφήνουν τον άνθρωπο να είρηνεύσει. Μπροστά σ’ αυτά τι μας μένει για να βαστάξουμε, αν απαρνηθούμε τον εαυτό μας; Η Εκκλησία, απόψε, δίδει την απάντησή της!
