Περί Φιλανθρωπίας

• Δόγμα
• 22 Ιουλίου 2025
• 15:15

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Εγώ έχω ψωμί να φάω, εσύ δεν έχεις· και σου δώσω κομ­μά­τι και σένα, που δεν έχεις, τότε φα­νε­ρώ­νω πως σ’ αγα­πώ. Άμα φάω όλο το ψωμί και εσύ πει­νάς, τί φα­νε­ρώ­νω; Πως η αγά­πη που έχω σε σένα εί­ναι ψεύ­τι­κη. Έχω δύο πο­τή­ρια κρα­σί να πιώ, εσύ δεν έχεις· και δώσω και σένα απ’ αυτό και πιείς, τότε φα­νε­ρώ­νω πως σ’ αγα­πώ. Άμα όμως δεν σου δώσω, είνε κάλ­πι­κη η αγά­πη. Εί­σαι λυ­πη­μέ­νος· πέ­θα­νε η μη­τέ­ρα σου, ο πα­τέ­ρας σου· και έρθω να σε πα­ρη­γο­ρή­σω, τότε εί­ναι αλη­θι­νή η αγά­πη μου.

Άμα όμως εσύ κλαις και θρη­νείς και εγώ τρώω, πίνω και χο­ρεύω, ψεύ­τι­κη εί­ναι η αγά­πη μου. Το αγα­πάς εκεί­νο το φτω­χό παι­δί;

Αν το αγά­πας, του παίρ­νεις ένα υπο­κά­μι­σο που εί­ναι γυ­μνό, να πα­ρα­κα­λά και εκεί­νο για την ψυ­χήν σου. Δεν εί­ναι έτσι Χρι­στια­νοί μου; Με ψεύ­τι­κη αγά­πη, δεν πη­γαί­νου­με στον πα­ρά­δει­σο.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός