Περί ελεημοσύνης

• Δόγμα
• 29 Αυγούστου 2025
• 9:45

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Να απο­φεύ­γου­με να δί­νου­με απ’ ευ­θεί­ας την δω­ρεά μας και για να μην τα­πει­νώ­νου­με τον φτω­χό, αλλά και για να μην δη­μιουρ­γεί­ται σε εμάς έπαρ­ση και καλ­λιερ­γεί­ται ο εγωι­σμός μας. Να μην βο­η­θά­με με εγωι­σμό, αλλά να κα­τα­νο­ού­με, ότι εί­μα­στε απλώς τα­μί­ες του Θεού. Να βρί­σκου­με κά­ποιον αξιό­πι­στο, μέσω του οποί­ου να δί­δου­με την ελεη­μο­σύ­νη μας και έτσι θα απο­φεύ­γου­με να λέμε π.χ. ο κα­κο­μοί­ρης, ο φτω­χός, που εμείς τον βο­η­θά­με κ.ο.κ. Διό­τι εγωι­σμός ίσον υπε­ρη­φά­νεια, ίσον Διά­βο­λος.

Αν συ­ναν­τή­σε­τε επαί­τες έξω από την Εκ­κλη­σία, δώ­στε στα παι­διά σας να τους τα δώ­σουν. Έτσι απο­φεύ­γε­τε, κατά κά­ποιον τρό­πο, όσα ανα­φέ­ρα­με προ­η­γου­μέ­νως και κα­θο­δη­γεί­τε τα παι­διά σας στην αρε­τή της ελεη­μο­σύ­νης.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης