Όσοι αδικούν, δεν ησυχάζουν

• Δόγμα
• 01 Νοεμβρίου 2025
• 18:06

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Η αδι­κία εί­ναι με­γά­λη αμαρ­τία. Όλες οι αμαρ­τί­ες έχουν ελα­φρυν­τι­κά, η αδι­κία δεν έχει. Μα­ζεύ­ει οργή Θεού. Φο­βε­ρό! Αυ­τοί που αδι­κούν, βά­ζουν φω­τιά στο κε­φά­λι τους. Από την μια με­ριά βλέ­πεις να κά­νουν μια αδι­κία και από την άλλη να πε­θαί­νουν δι­κοί τους άν­θρω­ποι με τό­σες αδι­κί­ες. Κά­νουν αυτά που κά­νουν, δί­νουν δι­καιώ­μα­τα και στον διά­βο­λο, γι’ αυτό μετά περ­νούν δο­κι­μα­σί­ες, τους βρί­σκουν αρ­ρώ­στιες κλπ. και σου λένε: «κάνε προ­σευ­χή να γίνω καλά». Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα κακά που συμ­βαί­νουν εί­ναι από αδι­κία. Όταν λ.χ. μα­ζεύ­ε­ται με αδι­κία η πε­ριου­σία, ζουν οι άν­θρω­ποι λίγα χρό­νια σαν αρ­χον­τό­που­λα και μετά τα δί­νουν όσα μά­ζε­ψαν, στους για­τρούς

. Τί λέει ο Ψαλ­μός: «κρείσ­σον ολί­γον τω δι­καίω υπέρ πλού­τον αμαρ­τω­λών πο­λύν» (Ψαλμ. 36,16). Ανε­μο­μα­ζώ­μα­τα, ανε­μο­σκορ­πί­σμα­τα Όσα μα­ζεύ­ουν, φεύ­γουν, όλα εξα­νε­μί­ζον­ται. Σπά­νια, σε πολύ λί­γους συμ­βαί­νει να εί­ναι οι αρ­ρώ­στιες, οι χρε­ω­κο­πί­ες κλπ. μια δο­κι­μα­σία του Θεού. Αυ­τοί θα έχουν κα­θα­ρό μι­σθό. Σ’ αυ­τήν την πε­ρί­πτω­ση συ­νή­θως γί­νον­ται ύστε­ρα πιο πλού­σιοι, σαν τον Ιώβ. Αλλά και πολ­λοί άν­θρω­ποι που βγαί­νουν άλιω­τοι, εί­ναι και απ’ αυτό. Κά­ποια αδι­κία έχουν κά­νει.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης