Μια «δήθεν» πνευματική ζωή

  • Δόγμα

Λόγια των Πατέρων και Ιστρίες της Ερήμου

Πολ­λοί Χρι­στια­νοί, φθά­νουν να ζουν μία ζωή δή­θεν πνευ­μα­τι­κή. Κοι­τά­νε να απο­λαύ­σουν ό,τι θέ­λουν, μέ­χρι εκεί που δεν κο­λά­ζον­ται. Λο­γα­ριά­ζουν: Αυτό κο­λά­ζει; δεν κο­λά­ζει. Άρα μπο­ρώ να το απο­λαύ­σω. Στο θέμα της νη­στεί­ας π.χ. λένε: Αύ­ριο εί­ναι Πα­ρα­σκευή. Ε, από­ψε μπο­ρώ να φάω κρέ­ας μέ­χρι δώ­δε­κα παρά πέν­τε την νύ­χτα, φέρε λοι­πόν νά φάμε. Μετά τις δώ­δε­κα όμως, δεν κά­νει για­τί αλ­λά­ζει η μέρα και εί­ναι αμαρ­τία. Δη­λα­δή, θέ­λουν και τον Πα­ρά­δει­σο να μη χά­σουν, άλλα και αυ­τήν την ζωή να την απο­λαύ­σουν. Έτσι αν­τι­με­τω­πί­ζουν και την αμαρ­τία και την κό­λα­ση με τρό­πο μπα­κα­λί­στι­κο. Αν όμως σκέ­φτον­ταν φι­λό­τι­μα, θα έλε­γαν:

Ο Χρι­στός Σταυ­ρώ­θη­κε και υπέ­φε­ρε τόσα για μένα και εγώ πώς να Τόν πλη­γώ­σω με μια αμαρ­τω­λή πρά­ξη μου; Δεν θέλω να πάω στην κό­λα­ση, όχι για τί­πο­τε άλλο, άλλα για­τί δεν θα αν­τέ­ξω να στε­νο­χω­ριέ­ται ο Χρι­στός, που θα εί­μαι στην κό­λα­ση.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

TOP NEWS