Η οργάνωση της πνευματικής ζωής

• Δόγμα
• 03 Αυγούστου 2025
• 7:58

Εάν έχου­με 10 χω­ρά­φια να κα­θα­ρί­σου­με, η επι­τυ­χία του δια­βό­λου εί­ναι να πη­γαί­νου­με στο χω­ρά­φι, να το κα­θα­ρί­ζου­με λίγο, μετά να πη­γαί­νου­με στο άλλο, να το κα­θα­ρί­ζου­με και αυτό λίγο και στη συ­νέ­χεια στο πα­ρα­άλ­λο. Έτσι όμως δεν θα κα­θα­ρι­στούν ποτέ τα χω­ρά­φια. Πρέ­πει να πά­ρου­με τα χω­ρά­φια ένα-ένα ξε­χω­ρι­στά. Κα­θα­ρί­ζου­με το ένα, πάμε στο […]

Εάν έχου­με 10 χω­ρά­φια να κα­θα­ρί­σου­με, η επι­τυ­χία του δια­βό­λου εί­ναι να πη­γαί­νου­με στο χω­ρά­φι, να το κα­θα­ρί­ζου­με λίγο, μετά να πη­γαί­νου­με στο άλλο, να το κα­θα­ρί­ζου­με και αυτό λίγο και στη συ­νέ­χεια στο πα­ρα­άλ­λο. Έτσι όμως δεν θα κα­θα­ρι­στούν ποτέ τα χω­ρά­φια. Πρέ­πει να πά­ρου­με τα χω­ρά­φια ένα-ένα ξε­χω­ρι­στά. Κα­θα­ρί­ζου­με το ένα, πάμε στο άλλο. Κατά τον ίδιο τρό­πο, τα πάθη ένα-ένα να τα πο­λε­μά­με και όχι όλα μαζί, για­τί δια­φο­ρε­τι­κά τί­πο­τα δεν θα κα­τα­φέ­ρου­με και θα εί­μα­στε ητ­τη­μέ­νοι.

Και θα ξε­κι­νή­σου­με από το με­γα­λύ­τε­ρο πά­θος που έχου­με. Εάν έχω ένα μι­κρό τραύ­μα στο χέρι και έχω μια αι­μορ­ρα­γία στο πόδι, φυ­σι­κά και δεν ασχο­λη­θώ πρώ­τα με το τραύ­μα στο χέρι. Με το ίδιο σκε­πτι­κό θα ιε­ραρ­χή­σω τα πάθη μου, για να τα κα­τα­πο­λε­μή­σω.