Ιερομάρτυρες Ιωάννης (Γρανίτωφ) και Κωνσταντίνος (Ζβέρεφ)
Ο άγιος νέος ιερομάρτυς Ιωάννης γεννήθηκε το 1875. Ήταν πρωτοπρεσβύτερος και προϊστάμενος του Ναού του Αγίου Νικολάου στο κοζάκικο χωριό Ταλγκάρ της περιοχής Σεμιρέτσενσκ.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1920, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη ο μεγάλος διωγμός της Εκκλησίας, ο π. Ιωάννης συνελήφθη από τους μπολσεβίκους με την κατηγορία των «αντεπαναστατικών ενεργειών κατά της σοβιετικής εξουσίας και της αποκρύψεως αποθεμάτων σιταριού».
Μετά τη σύλληψή του υποβλήθηκε σε δημόσια βασανιστήρια: Του ξερίζωσαν τα γένια, του έβγαλαν τα μάτια και του πριόνισαν τον λαιμό με την αλυσίδα του επιστήθιου σταυρού του. Την ώρα του μαρτυρίου του ο ιερομάρτυς φώναζε στους πιστούς:
– Μην αρνηθείτε τον Θεό!
Ο διάκονος Κωνσταντίνος, συγκλονισμένος από τον φρικτό βασανισμό του π. Ιωάννου, πλησίασε τους βασανιστές και τους ζήτησε να σταματήσουν το απάνθρωπο έργο τους. Εκείνοι τότε έπεσαν πάνω του σαν θηρία και τον έκαναν κομμάτια με τα σπαθιά τους. Ύστερα έβαλαν το πετσοκομμένο σώμα του σ’ ένα τσουβάλι και το πέταξαν στη χαράδρα, δίπλα στο κοιμητήριο, όπου γίνονταν οι εκτελέσεις.
Την ίδια νύχτα, 11 προς 12 Φεβρουαρίου του 1920, ο π. Ιωάννης εκτελέστηκε.
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 178.
